Bu benim yayımlayacağım ilk yazım, bugün yazarken bir an durdum ve uzun uzun düşündüm nereye kadar kendi kendime bir şeyler yazacaktım?
Bilgisayarımda sadece benim gördüğüm yazıları kimin keşfedip okumasını bekliyordum ki?
İyi veya kötü bir şeyler yazıyordum ancak kimsenin eleştirmediği bu yazılar iyi mi kötü bilemiyordum, güzel yazıyor muyum, geliştirebilir miyim, neleri değiştirmem gerek?
Aklımdaki soruların cevabı bende değildi ancak şöyle de bir durum vardı ki tamam arkadaşlarıma yazdığım şeyleri bazen atıyor ve düşüncelerini soruyordum ancak söyledikleri sadece kötü olmadığıydı ve bu bana bir şey katmıyordu her ne kadar yazıya kötü demeseler de hep bir şeyin eksik olduğunu hissediyordum, ancak bunu bana söyleyebilen veya yazıyı eleştirecek birisi yoktu.
Şuana kadarda bir sosyal medya hesabında paylaştığım bir yazım olmamıştı. Çünkü, içten içe ne kadar beğensem de acaba çok mu saçma yazıyorum diyordum ve birilerine göstermemekte ısrarcıydım, gerçekten eleştirebilecek birilerine göstermemekte ısrarcıydım yani.
Çünkü daha yeni yeni yazma merakımın oluştuğu sıralarda ortaokulda falan yani öğretmenim tarafından kırılmıştı bir yanım.
En son o zaman göstermek istemiştim ondan sonra da öyle bir hevesim olmadı, hevesim kırılmıştı bir kez, ancak yazmayı da bırakmadım ve şuan buradayım.
Demek istediğim şu ki, eleştirilmekten korkmayın, iyi veya kötü yazılarınızı, düşüncelerinizi kendinize saklamayın olan sadece size oluyor, gelişebilecekken olduğunuz yerde kalıyorsunuz, kalbiniz kırılabilir bunu önemsemeyin tabi ki eleştirilere açık olacaksınız ancak her söyleneni de dikkate almamalısınız.
İnsanlar kırıcıdır, kıskançtır aslında insanlar bir çok şeydir ve çoğu zaman sizin aleyhinize şeyler yaparlar.
İlerde geçekten ilerlemiş olmak istiyorum umarım herkes olmak istediği yerde olur, umarım herkes hak ettiği yerde olabilir.
