Arkadaşimin annesi riskli bir ameliyat olucakti. Ameliyatin arkadaşımın çalıştığı hastanede yapılmasına karar vermişlerdi.Doktor ile görüşmeler karşılıklı güven sonucunda ameliyat gününe karar verildi.
Ameliyat günü arkadaşım oldukça heyecanliydi.Annesi endişelendiren için heyecanını ona belli etmemeye çalişiyordu.Ameliyat saatine kadar gerek sohbet ederek gerek şakalaşarak onları rahatlatmaya çalışıyordum.Ameliyat zamanı gelmişti annesini kendi ellerimizle hazirlayarak ameliyathaneye indirmiştim.Daha sonrada dua ederek ameliyatın bitmesini bekledik.Ameliyat icçin beklenen tahmini süre belliydi ama süre uzamaya başlamişti.Ameliyathaneyi aradığımızda ameliyatın bittiğini ve hastayı çıkaracaklarını belirttiler.Gerçekten kısa bir süre sonra ameliyatı yapan doktor yanımıza gelerek bizi bilgilendirdi.Ancak annesinin yoğun bakıma alındığını söyledi.Bu olasiliktan daha önce hiç bahsedilmemisti.Arkadaşim Allak bullak oldu çünkü çalıştığı hastaneyi gayet iyi biliyordu yoğun bakım şartlarının yetersizliğinden haberdardi.Hastayi izleyecek tek bir monitör bile yoktu.Hastanin sürekli protrombin zamanına bakılması gerekiyordu.Hastanenin koşullarını bilen arkadaşım annesini başka bir hastaneye transfer etmek istedi fakat hastanın genel durumu buna müsait değildi.Hastayi kanama pıhtılaşma bozukluğundan sabah 5 de kaybettik.Çünkü başta cerrahinin en büyük komplikasyonu düşünülmemişti ve hastane koşulları değerlendirilmemiş ti..
Biz hemşireler cerrahi sonrası gelişebilecek riskleri ve bu risklere karşı ameliyat öncesi önlem almamız gerektiğini bilmeliyiz.Gelişebilecek en küçük sorunun yanında en büyüğüňü de düşünerek önlem almalıyız . Çünkü insan hayatı değerlidir
