Tozlu rafları düzene sokmaya çalışırken bir bir üşüştüler. önemsemedim, zihnimin en ücra köşelerine iteledim yeniden, iyiyim derken ellerim titredi, kalbim yeni doğmuş bir bebek gibi hızla atmaya başladı ne kadar düşünmek istemeyip ertelesem de buradaydı ve halletmeden uzaklaşmayacaktı biliyorum. Kendimi telkin edip nefesimi düzene sokmaya çalıştım bir iki damla süzüldü gözlerimden ve artık itelediğim, ötelediğim, benimle yaşayıp benimle büyüyen bu sorunuma bir çözüm bulmam gerekti.
Yıllar önce heves edipte yarıda bırakmak zorunda kaldığımız bize kendimizi yaşadığımızı hissettiren şeyleri düşünelim, ne büyük haksızlık öyle değil mi, bizi biz yapan hayat enerjimizi tamamıyla yükseltip kaliteleştiren bu uğraşları kaldırıp bir kenara atmak, hatta aklımıza geldiğinde gözümüze çarptığında aman şimdi olmaz, aman artık olmaz diye diye uzaklaştırmaya çalıştığımız bu uğraşları artık dikkate almanın gerektiğini düşünelim. Çok geç olmadan, keşke demeden, bir başkası gerçekleştirirken uzaktan titreyerek bakmadan bu yola başlayalım ve umut edelim.
Ben bir adım attım, kendime itiraf ettim en zorunu başardım, sen de yapabilirsin, sizler de yapabilirsiniz. Hayallerimiz gerçek olsun, bir işi yaparken heyecanlanmanın, yaşadığını hissetmenin ne demek olduğunu binlerce kez daha yaşayalım bir ömür geçirelim tutkuyla,hevesle tüm bunları ve daha fazlasını yapalım ki geçmesin bir ömür sadece günleri devire devire, daha fazlasını alabiliriz biz de bu yaşamdan, tutkumuz için yaşayabiliriz ne ise o tutkun: bir seyyah mı olmak istiyorsun bir heykel tıraş mı yoksa balet mi, ressam mı? dokun o zaman renklere ne kadar renk varsa görsün gözlerin kalbini hisset onu dinle tek arkadaşın o olacak bu yolda.
Peki hiç taş batmayacak mı ayaklarımıza? batacak kanayacak ama gittiğimiz yol öyle güzel ki durdurmayacak belki daha da hırslandırıp o yolun en güzel manzaralarını görmeye sadece biz yetişeceğiz.
Yol durdurmaz insanı,belki sadece bir kaç taşa takılır ayağımız onca harika duygunun yanında ufak acıların önemi yok yaramızı sarar yolumuza devam edip bu yolu bitiririz yeter ki ,tutkumuz eksik olmasın şu hayatta.
Tutkuyla sarılın neye ihtiyacınız varsa, belki yaşamaya, belki sanata, belki sevgiye hepsini alın hayattan unutmayın bir şansımız daha yok tek bir ömür vadedilmiş insanoğluna.
