Hayatım bana göre bir çıkmazdaydı yapılabilecek en büyük hataları yapmıştım yeryüzündeki en kötü insan bile olabilirdim kimseyi sevemiyorum kimsede beni sevmiyordu özlemek ne demekti sevgi ne anlama geliyordu o kadar nesnelleşmiştimki herşeyi o boyuttan değerlendiriyorum sahip olamadıklarım yüzündendi bu durum istediklerime sahip olabilsem herşey düzelecekti en azından o zamanlar böyle düşünüyordum sevdiğim adamla evlendim istediğim herşey oldu bir işim vardı fakat içimde taa derinlerde buda değil yine mutsuzum aradığım şey buda değil dediğim bir dönemdeydim evet bir arayış içindeydim ancak bu arayışın nesnel olduğunu düşündüğüm için bir türlü doyuma ulaşamıyordum bu defada eşim çocuk istemediği halde bir çocuk olursa o zaman herşey tamam olacakmış gibi geliyordu uçlarda yaşıyordum bir gün elime bir kağıt bir kalem aldım ve hayallerimi en ince ayrıntısına kadar yazdım oraya birde tarih attım 28 03 2018 yani bana göre o gün evim arabam birde bebeğim olacaktı kocam benim istediğim adam olacaktı o nasılsa artık ve o zaman o boşluk dolacaktı o kadar ısrar ettimki bir müddet sonra eşim çocuk meselesine onay verdi öncesinde panikatak teşhisi kondu bana iştende ayrıldım evdeydim akabinde hamile olduğumu öğrendim ve herşey daha beter oldu her gece ağlama nöbetleri vs çocuğu aldırmak bile istedim bana göre içimdeki boşluğu dolduracak şey buda değildi yine olmamıştı iki buçuk ay aralıksız hergün ağladım ve hep dua ettim Allahım lütfen içimdeki boşluğu doldur nedir bu boşluk diye ve doktora gittim çocuğun kalp atışlarını duymaya amma duyamadık yolunda gitmeyen bişeyler vardı bir hafta sonra tekrar gelmemi istedi ben dışarı çıktım ve başımdan kaynar sular dökülmüştü evet herşeyi nesnel olarak değerlendiren ben birşeyi farketmiştim sınanıyordum elimi karnıma koydum ve dedimki Allahım biliyorum bu asiliklerim yüzünden beni sınıyorsun ben sana teslim oldum şimdi sen neyi taktir edersen o olsun ben sınırlıyım benim için neyin iyi olacağını ben bilmem dedim üzerimden büyük bir yük kalkmıştı sanki kontrolü bırakmak bana iyi gelmişti ve Malesef çocuğun kalp atışları yoktu çocuğu aldırdık ancak bende garip bir değişiklik oldu ağlamıyordum artık isyan etmiyordum içimde garip bir huzur vardı ve sonra düşünmeye başladım ben kimim neden varoldum içimdeki boşluk nesnel bir boşluk mu yoksa öznel bir boşluk mu sonra bir rüya gördüm o rüya beni çok korkuttu aynı zamanda da hayatımı değiştirdi ve ben o rüyadan sonra Yaratıcımla tanıştım onu sevmeye başladım içimdeki boşluğun yaratıcının ben doğarken onu bulmam içime yerleştiği bir boşluk olduğunu farkettim özüme döndüm bakış açımı öylesine değiştirdim ki her zerrem için şükrediyorum şu anda dünyanın en mutlu insanı benim diyebilirim ben aradığımı buldum ha bu arada o kağıda yazdığım hiçbirşey gerçek olmadı evim yok arabam yok çocuğum yok ama o boşlukta yok o boşluk doldu hemde benim koyduğum şartlar gerçekleşmediği halde ama benim şartlarımdan daha iyisiyle ben kontrolü bırakınca benim sınırlı şartlarımdan daha iyisi bana geldi kendimi sevmeye başladım kendimi affettim kendimle barıştım özlüyorum seviyorum merhamet duygum arttı ben kaynağımı yitirdiğim için yaşamışım o boşluğu şükür farkettim üstelik aylar sonra o kağıt elime geçti o kağıda attığım tarihte 28 03 2018 de kürtaj olmuşum hayatımın dönüm noktasını bir kağıda yazmışım ve unutmuşum şimdi yaşam koçu oldum deneyimlerimi başkalarına aktarıyorum ve gerçekten huzurluyum ne aradığınızı bilmiyorsanız sorun soru sormadan cevap gelmez bana geldi
Neye niyet neye kısmet
