İnsanın içine hapsettiği kahkahalar vardır. Bunlar gece uyurken gözyaşlarımızdan akan kıvılcımlı şimşek gibidir. Ne zaman hüzünlensem, yatağıma geçer yorganı kaybolmuş olan kafamın üzerine çekerek hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlarım. İşte hayat gerçekten çok garip gündüz vakfı etrafa saçtığım gülücük gibi gece de gülücüğün kan ağlayan kıvılcımını yastığıma döküyorum. İşte o yaşlar dökülürken dilimin ucuna şu dizeler dökülür:
İçimi yakarak yıkayan gözyaşım
Bir yandan yıkar bir yandan yakarsın
Bir damla yaşla dönmüşüm göle
Ne sen anlarsın ne de yastık halden…
