Aşk bir ateş kalp ise bir kağıt sözünü okumuştum bir kitapta. Düşündüm ben hiç gerçekten aşık oldum mu diye. Bu sorunun yanıtını kendime çok basit bir şekilde verebildiğimi farkettim: hayır. Eğer bir insan gerçekten aşık olabildim diyebiliyorsa ondan asla vazgeçmemeli diye düşünüyorum ben. Üç günlük hayranlık ve hevesi aşk diye tabir etmek gerçekten çok saçma olur. Benim ilişkilerim hep bu şekilde seyretti. Hoşlanırsin ve kısa bir süre içinde unutur gidersin. Diyelim ki buna aşk dedin ve o sana karşı hiçbir şey hissetmiyor. Kısa bir süreliğine de olsa geçici bir ilişki için kendini boş yere yıpratırsın.
Duygular konusunda bencil olmalı insan. Birine karşı bir sevgi göstermenin ne kadar değerli ve zor bir şey olduğunun farkına varmalı. Sevdikten sonra karşılık alamayacağı bir ilişki için nefretini bile gıdam gıdam kullanmalı ki artık gereksiz yere üzülmekten kurtulabilsin.
