Dönme dolabın hemen yanında durmuş kafamı en yukarıya kaldırmış ışıklarına takılı kalmış gözlerimi ayırmaya çalışıyordum. En sevdiğim şey bir anlık da olsa kendini şehrin kralı hissini tatmaktı. Tam ortasındayım hayatımın. Ama hala bu zevki tatmaktan vazgeçmiyorum.Sıramı beklerken bir çocuk kadar heyecanlıyım. Titreyen ellerime tebessümle jetonunu uzatırken güvenliğinden emin olacak şekilde oturuyorum.İçimde harekete geçen kelebekleri sakinleştirip diğerlerini bir an önce binmesini ve harekete geçmeyi sabırsızlıkla bekliyorum. Ve büyük an. Belki de hayatımın en önemli anlarından biri dönme dolabın dönmeye başladığı o an. Yükseldikçe kalbimin hızlandığını hissediyordum. Sanki ağzımda atıyor. En tepeye ulaşmama çok az kaldı. İstemsizce güldüğümü fark ediyorum. En tepeye geliyorum ve cama ellerimi koyarak gözlerimi hızlıca bir o tarafa bir bu tarafa çeviriyorum. Kollarımı iki yana açıyorum.Gözlerimi kapatıyorum ve gülüyorum. İşte bu şehrin kralı benim. Tekrar harekete geçtiğimde ve aşağı inmeye başladığımızda normal halime dönüyorum ve olgun bir adam gibi davranarak iniyorum. Gitmeden önce son bir kere daha bakıp gülümseyerek içimde ki çocuğa göz kırpıyorum…
Dönme Dolap
