Selam
Sabahın erken saatleri… içeriden, salondan çizgi film sesleri, mutfaktan kayınvalidemin kahvaltı hazırlama sesleri gelirken ben yatak odasında beşiğin başında beşiği sallıyorum. Yanımda eşim uyuyor. Bu muydu tam olarak hayalin diye soruyorum kendime.
Uzun süre tüp bebek tedavisi gördüm . Üçüncü denememde çocuğum olabildi . Çocuğu çok istediğim doğrudur ama kendime haksızlık mı yapıyorum bilemedim. Çocuk dışında hiçbir şey yapmadan geçmiş yıllar ve ben şimdi beşiğin başında klasik sahneyi canlandırırken hayatımdan memnun olmadığımı tekrar hatırladım.
İnsan kendisini değerlendirirken körlük yaşar. Sanır ki kendisi pek çok konuda ya da pek çok alanda yetkindir. Sanır ki kendisi iyidir, hoştur. Kafası çalışandır. Ama sanır işte sadece. Gün gelir bütün bu sanmaların bir kaçış olduğunu, hayatı boyunca bahane uydurduğunu ve bu bahanelere inandığını anlar. Pişmanlık ve geç kalmışlık duygusu sarar onu
Şimdi bir beşiğin başında, kızımı uyutmaya çalışırken bunlar geldi aklıma. Ama bu defa kendime KÖR olmayacağım. Ne istediğimi biliyorum ya da seziyorum diyelim . Ve küçük ama emin adımlarla kendime ilerlemenin hazzı anlatılamaz. Küçükken duyduğum o heyecanı duyuyorum.
Sizinle paylaşmak istedim bunu. Diyete , spora devam. Merak ediyorum kendimi 20 kilo vermiş halimi yıllar yıllar oldu görmeyeli. İçimdeki bene ve hayatıma doğru yürürken ☺️☺️☺️☺️
