İnsan her an, her saniye üzerinde taşıdığı zaman algısının pek farkına varmıyor sanki. Zaman algıda, geçmişi ve geleceği olan tanımda kalıyor. Şu an, kavramını pekte sindirmiş değiliz. Anın içinde olma kavrayışı bilinçtir. İnsan algıladığı kadar yaşar hayatı ve görebildiği kadar anlam verir. Bakmak ve görmek onun için ayrı iki tanımdır fiil olarak.
Bilinç, anda ki farkındalıktır. Gördüğün kadarını yaşar ve alırsın hayatına. Yolda gördüğün bir insan sen dikkat ettiğinde oradadır, dikkat etmezsen senin için bir önemi olmaz. Çiçeği kokladın, o an çiçek çiçek. Yanından geçip gitsen fark etmesen o da yok. Anda kalabilmek , geçmiş ve gelecek bağıntılarına takılmamak bu. Şimdiyi idrak ve algı. Zaman, yaşantı, herşey siz olduğunuz için var. Benliğiniz olduğu için
Yani bilincini neye çevirirsen o algı yaratıyor. Kendi cennetini bulmak içinde bilincini güzele ve iyiye odaklamak şart. Bilinç odağını olumsuza odaklarsa oradan çıkış uzun enerji gerektirir. Bilinçlerimizin hep güzele uyanması dileğiyle.
