Dün bir kadın öldürüldü, dünden önceki gün bir kadın öldürüldü, ondan önceki gün de bir kadın öldürüldü. Şu anda biz bunları hatırlıyoruz değil mi, bunlar için sosyal medyada yazılar yayınlıyoruz, küfürler ediyoruz, gözyaşı döküyoruz, yürüyüşler düzenliyoruz. Peki nasıl oluyor da bunların önüne geçemiyoruz? Basit bir cevabı var: Biz her şeyi çok çabuk unutuyoruz. Bugün sesimizi çıkartıyoruz, yarın da sesimizi çıkartacağız fakat yarından sonra ne olacak? Yarından sonra adeta bir bebek gibi ülkece mışıl mşıl bir uykuya dalacağız. Sanki o ana kadar hiçbir şey yaşamamış, o andan sonra da hiçbir şey yaşamayacak gibi.
Bizi bu uykudan uyandıracak şey ise tekrardan cinayet, tecavüz, taciz, şiddet, işkence haberi okuyacak olmamız. İnsan olarak sizi bilmem ama ben kendimden iğreniyorum çünkü verdiğimiz her tepki, çıkarttığımız her ses o kadar sahte ve işe yaramaz geliyor ki… Her şey olup bitmiş arkasından sahte gözyaşları döküyormuşuz gibi…
Uyanın artık bu ülkenin insanları, her gün bu haberleri okumaktan bıkmadınız mı? Her gün kadına, çocuğa, hayvana, bitkiye zulüm edilmesinden bıkmadınız mı? Her gün mahkemelerde adalet altında alınan adaletsiz kararlardan bıkmadınız mı? Artık uyanın ve bir gün değil her gün bu adaletsizliğe karşı çıkın!
