Yok olan tüm ümitler, hayaller, beklenti ve mutluluk düşünceleri aşk ile başlayıp imkânsızlık ile taçlanıyor sanırım. Aşkta güller gibi aslında. Gülleri de çok severiz, sonra ne olur dalından koparırız ve kendi ellerimizle son veririz ömrüne. O gülün de yaşaması artık imkânsızlaşır. Her şey bizim ellerimizde. Sevgide bizim ellerimizde bitişi de. Fakat bazen sadece aracı oluruz. Aslında sonsuza dek sürsün isteriz fakat sonsuzluk kapasını kapattığımızın farkında bile olmayız. O olsun diye her şeyi yaparız ama yaptıklarımız aslında ömrünü kısaltmaktan başka bir şeye yaramaz. Biz daha çok severiz daha çok değer veririz fakat o sevdanın ömrü gün geçtikçe kısalmaya başlar. Biz ölene dek sürecek sanırken birden kendimizi o sevdanın en uzak kuytu köşesinde buluruz. Ne tutunacak bir el bulabiliriz ne bize yön gösterecek bir çift sevda yüklü göz …
Aşk; İmkansızlığın başlangıç hikayesi !!!
