Yazarken kendimi kaybediyorum, bir ara da çizerken kaybediyordum güzel hisler yaşatıyor kelimeler buradan belki bir kaç kişiye ulaşmak beni iyi hissettiriyor yalnız hissetmek ne kötüdür çaresizlikle yarışır sürekli ve galip gelen her zaman yalnızlıktır.
Çok insan var etrafımda ama işlemiyor hiçbiri yüreğime yalnız bırakıyorlar beni kendimle. Karanlık bir kuyunun en dibindeyim dizlerimin üzerinde duvara dönmüş ağlıyorum yapamıyorum kendime yetemiyorum. Çocukları aç bir baba gibi çaresizim,
Gözlerim kör olmuştu uzunca bir vakit, şimdilerde yeniden açıldı öylesine ağır geldi ki gördüklerim tekrar kör olmayı diledim, korktum. Yapmak istediklerim gözlerimde büyüdü bir dağ gibi, nasıl altından kalkarım dedim sonra kalbimde beton dökülmüş çukurları bir bir açıp baktım, o ukdeler ne büyük yer kaplamışlar.
Bir an önce yok etmeliyim ki kalbim bana rahat versin
Umuyorum ki burada olan kimsesinin kalbinde o büyük çukurlar yoktur, böyle diyorum tabi ama sürekli konuşan kafa sesim abarttığımı söylüyor dinlemiyorum, dinlersem eğer zayıf olan irademi kırıp beni pek ala yolumdan çevirebilir.
Bir karar doğrultusunda bütün ukdelerimi gerçekleştirmeyi planlıyorum bunu yaparken belki benimle aynı durumumda olan başka birileri daha vardır diyerek yazmaya karar verdim tek olmadığımızı bilmek belki iyi gelir.
KURTULUN
Öncelikle gerçekleştiremediğimiz her şey için suçlu bulduğumuz birileri veya bir şeyler vardır öncelik onları gözümüzde küçülterek zamanla kaybetmek, bu pek kolay olmayacak ama tekrar aynı etkiyi bıraksınlar istemeyiz.
İstediğimiz amaç doğrultusunda bir takım alışkanlıklarımızı değiştirmeli ve biraz daha fazla mesai harcamalıyız. Bu amaçlar her birimiz için farklı ve buna bağlı olarak da farklı şeylere ihtiyacımız var bu ihtiyaç; para olabilir, daha genç bir yaş olabilir ve daha neler neler olabilir.
Dert değil zor olacak ama yapılabilir daha fazla çalışmak zorunda kalabiliriz bu pek keyifli bir iş değil ama amacımız bizi ayakta tutabilir. daha genç bir yaşı elde edemeyiz belki, ama isteklerimizi gerçekleştirmek bizi diri tutacaktır.
Var olan işimizi bırakmamız gerekebilir zaten kaybetmeyeceğimizin ne garantisi var
Yaşadığımız yeri değiştirmemiz gerekebilir bir kıvılcım yetmez mi değiştirmek için değmez mi bu parıltıya
KORKU
Çoğunlukla korkarız toplum, çevre, aile gibi hep iç içe olduğumuz olgulardan zaten hep bunlardan doğmadı mı bu ukdeler aldırmıyoruz artık küçülüp kayboldu bizim nezdimizde bunlar.
Kolları sıvadık bir defa canla başla önümüze çıkan kayaları itip amacımıza ulaşacağız ve sonra geriye bakıp keyifle gülümseyeceğiz biraz geç varmış olabiliriz gelirken yol da güzel geçmemiş olabilir ama varmanın verdiği huzuru yaşamalıyız. ve belki yaşamak için var olmaya değer.
