Yavaş yavaş ruh sağlığım bozuluyor hissedebiliyorum her gün bir yeni kaygı, bir yeni sorun daha çıkarıyor duygularım. Baş edemiyorum yatağıma uzanıp gözlerimi kapadığımda kendimi teselli etmek adına uydurduğum bir kaç çözüm ve alternatif buluyorum ama gözümü gerçeğe açtığımda kayboluyorlar. Her an her dakika daha da eriyor ruhum bir madde bağımlısı gibi hissediyorum. Zaman zaman bende yoksunluk çekiyorum, soluksuz kalıyorum, ellerim titriyor ve algılarım kapanıyor anksiyete mi bu? hayır kabul etmiyorum hayatın bana karşı duruşunun tepkisi bunlar ben yapmadım bunları tepki veriyor ruhum.
Ne zaman bitecek soruyorum güzel bir işim olunca mı peki ya güzel bir okul , lüks bir ev? bir katilin elinde kalbim, daha da sıkıyor hayır demek olmalı bu.
Gerek yok sorulara geri gitmeyi istiyorum ya da hiç olmamayı, geleceği soracak oluyorum kendime pek ümitli bakmıyor ya da kendimde bir adım daha atacak o gücü görmüyorum .
Sizin hiç hayallerinizi yaşadılar mı ?en çok yarım bıraktığın bir işi başkası tamamladığında üzülürmüşsün benim hiç başlayamadığım işleri tamamladılar heveslerimi çaldılar daha da kalmadı.
Evrende küçücük bir noktayız nasıl oldu da buldu bunca dert beni, bizi aklım almıyor. bıraktılar beni kendime onca yıl tutmuşken,bilemedim ne yapılır. En büyük uçurumdan atmışım kendimi, düşerken geçen zaman da bile gelmedi aklım yerine çakıldım da öyle anladım geriye bir bir toparlamak kaldı bana kendimi.
Anahtar deliğinden baktığım küçük, küçücük bir ümidim var gizliden bakıyorum, ulaşmak için çok mu zaman var bilemiyorum,
Kum saatinin sevdiğim kısmında bir kaç tanenin kaldığını hissediyorum şu kısacık sürede ne yapacağım merak ediyorum.
Tüm bunları okurken belki sıkıldın belki buraya kadar gelmeden kapayıp çıktın hak veriyorum çünkü, genelde insanlar acımasız gerçeklerin ve hayatın adaletsizce kollarımıza bıraktığı o kocaman yüklerin üzerine örtüler serip görmemeyi tercih eder. Hele bir de hiç tanımadığı birinin böyle hislerine şahit olmak istemeyebilirler. buradan sesleniyorum;
Hey, o kadar iyi yaptın ki sen pembe dünyanda güzel vakit geçirirken ben ve yazının sonunu getirenler her gece gözlerimiz açık karanlıkla boğuşuyor olacağız.
Hayattan istediğimiz çok şey var, hayatın bizlere çok borcu var.
