Sürekli kendimden kaçtım. Sinirli olmam gerekeceği yerlerde sinirlenmedim kaçtım SÜrekli bir kaçış yolundayım bu yol nereye varacak bilmiyorum. Dipsiz bir kuyudayım. Sesimi kendim bile duyamazken başkasının duymasını istemem çok acımasızca… İnsan kendine nasıl bu kadar acımasız olabilir bilmiyorum ama bunun tek örneği benim sanırsam. Üzülmem gereken yerde sanki çok güçlüymüşüm gibi üzülmedim. Duygularımdan düşüncelerimden aslında KENDİMDEN kaçtım. Hep yalnızlığımla şikayet ettim Sürekli bir şey yapmam gerekiyordu kafam sürekli meşgul olması gerekiyordu. çünkü düşünmemem gerekiyordu. Üzülebilirdim. Hay aksi irem üzülür müydün sen ya sen her daim güçlüsün ama ben güçlü olmaktan yorulduğumu fark ettim.
Çiçekler bazen açar bazen solardı. Ama benim solmamam gerekiyordu. Bunun için kendime zaman tanımadım. Duygularımdan kaçtım. Bu kaçış nereye kadar? sorusunu sormamla bilrikte kendimi en iyişekilde ifade ettiğim şey yazı yazmak olduğunu kanımsadım ve şu an burdayım. Çiçekler solar mı? Elbette solar. Şu an solduğumu kabul etmem de bence yorulduğum anlamına geliyor ve bunu iyi bir şey olarak düşünüyorum. Hayır ya ben gayet iyiyim… Çok iyiyim iyi olmam gerekiyor benim sorumluluklarım var derslerim var işim var hayır irem kendine gel…. GELMİYORUM artık üzülmekte güzel bir duygu. Bunu yaşamam gerekiyor. Pinhanin bir sonbahar kadar yalnız bir kış kadar bir savunmasız dediği yerdeyim şu an. Her şey de iyi olamam her şey de tebessüm edemem.
Vazgeçtim Artık üzülmem gereken ne varsa üzeleceğim sinirlenmem gereken yerde sinirleneceğim. Kendimden kaçarken başkasının beni anlamasını bekleyemem. Kırgınım öfkeliyim herkese değil. Kendime. Mutlu olmam gereken yerlere hep şüpheyle yaklaştım. Ben bir adım atmam dedim attım ve hemen vazgeçtim çünkü sözümün arkasında duramıyorum korkuyorum üzülmek istemiyorum ama yaşamam gereken şeyleri kaçırmışım gibi hissediyorum. Yaşam dediğin hızlı bir tren duraklarda anne ve babanın çoçuklarına vedası, kişinin ailesine kavuşma sevinci, hayatı boyunca kolladığı fırsata doğru gitmesinin heyecanı değil midir? Evet vedalarda güzeldir üzüntüler de güzeldir. Çünkü kendi içinde çıktığın bu yolculukta neyin senin için öenmli olup olmadığını anlıyorsun. Yazdıklarım sadece kendi içimde tatmin olma duygusuydu. Beni anlamanızı bekleyemem kendimden kaçtığım sürede….. Bir çiçek olarak soldum bana zaman tanıyın…
