Bu aralar en zorlandığım şeylerden biri olan hayal kurmak hakkın da küçük bir değerlendirme yapmak istiyorum. Böylelikle de ilk yazımı yazmış olacağım.
Bu dünya da insanı ayakta tutan, onu motive eden, ona yaşamayı daha da kolaylaştıran şeylerden biri hatta en önemlisi olan hayal kurma yetisinin olmasıdır. Ama insan bazen öyle bir döneme giriyor ki hayal bile kuramıyor, onu motive eden en önemli kaynağını kaybediyor. Böyle olduğu zaman insan kendini yapayalnız, çaresiz, kendisini büyük bir boşluğun için de hissediyor. Yani kısacası çöktüğümüz bir nokta oluyor.
Ben uzun zamandır bu durumdayım. Önceden çok pozitif bir insan olmama rağmen şimdi bambaşka bir insana dönüştüm.o kadar artık her olaya karamsar bakıyorum ki bazen kendi mi bile tanıyamıyorum. Arkadaşlarımın benden uzaklaştığını bile düşünüyorum ve bu beni daha da çok karamsarlığın içine çekiyor. O yüzden şartlar ne olursa olsun insanın her zaman hayal kurması lazım, hayalsiz bir gün geçirmemesi gerekir. Eğer geçirirse de sonuçları pek de iç açıcı olmuyor. Şu an o kadar mutsuzum ki en iyi yaptığım işi(hayal kurmak)onu bile yapamıyorum artık.
Belki diyebilirsiniz insan nasıl hayal kuramaz? Ama bazen gerçekten kuramıyor, kursa bile onlar da iyi ,güzel hayaller olmuyor. Oysa ki hayal dediğimiz şey güzeldir.Hayal kurarken insan mutlu olur mutlu olması gerekir. Hayal dediğimiz şey kötü olmaz ki!
NOT: İnsan dilediği zaman özgür ve hayal kurarak da dilediği zaman özgür olabilir.
