Ben her zaman çekingen bir çocuk oldum. Öyle sınıf önünde şiir okumak falan benim için aşırı zor şeylerdi hep. Lise 2 de seçmeli derslerden biri için bir sunum hazırlamamız gerekiyordu. Ortaokulda yaptığım bir araştırmadan elde ettiğim verilerin üzerine koyarak bir sunum hazırlamıştım.
O zamanlar da karşılıklı duygular beslediğimizi düşündüğüm biri vardı. Gözleri bozuk ama normalde pek gözlüğünü kullanmazdı, işte sadece derste takan tiplerdendi. O gün, sıra bana geldi. Ben not kağıtlarımı falan aldım önüme. Ön sıralardan birini çektim önüme eşyalarımı koymak için. Hoşlandığım kişi de gözlüğünü taktı ve pür dikkat beni izlemeye başladı. Ben tabi çok gerginim. Ortamımı hazırladıktan sonra başladım güzel güzel sunumumu yapmaya.
O gün o bana o kadar güzel baktı ki. Sınıftan kimse dinlemese umurumda olmazdı. Onun bütün dikkatini çekmiştim ya. Ve o gün böylece benim hafızama kazındı. Lise zamanlarını düşününce hep bu gelir aklıma. Hatırladığım en güzel lise anım olabilir.
