• Zor sevgili okur
Hayat bir deniz dedim kendi kendime . Dal içine kızım ara bul kendini derinlere in bulamadıysan bir nefes al yüzeye çıkıp geri dal derinlere , ta ki kendini buluncaya kadar çıkma. Adaptasyon yeteneği yüksek insanoğlunun solungaçların çıkar yeter ki pes etme ara dedim hala arıyorum o ayrı ama bi ara az kalsın boğuluyordum.
Söylemek istediklerimi söyleyemeyince düğüm oldu çünkü boğazım. Kırdılar kızdırdılar ama ona onlara değil ; ona onlara bu tavizi kendi ellerimle ben verdiğim için, onların vereceği değere ihtiyacım olmadığını zaten değerli olduğumu geç farkettiğim için, dengesiz tavırlar karşısında kendine gel bu ne şimdi diye hesap sormayıp anlamaya çalışıp haddinden fazla tahammül gösterdiğim için dönüp söyleyemedim işte onlara nasıl bunu hak gördün bana diye. Dedim ya kızdım kırıldım ama en çok kendime.
O yüzden sustum ve susacağım. Çuvaldızı kendime batırıp iğneyi şimdilik kullanmayacağım. Derinlerdeyim hala. Karantina bitinceye kadar da çıkmaya pek niyetim yok . Derinlerde bulduğum kadının yaralarını sarıp ona olmak istediği kadını hatırlatıp bu gücün onda zaten olduğunu sadece anımsaması gerektiğini fark ettirene kadar çıkmayacağım. Bir nevi doğum aslında. Çok sancılı çok ağrılı.
Ama bana söyler misiniz ? Acı değil midir bizi büyüten. Hangimiz yaşamadık ki . Var olduğumuz sürece de yaşayacağız aslında önemli olan her yeniden doğuşumuzda daha az sancılı atlatmak süreci ve her yeniden doğuşta daha da güzelleşmek belki
Sevgiyle kal evde kal sevgili okur
