İyilik sadece benden gelmeli diye düşünmek, diğerleri tarafından daha az beğenilme endişesinden midir?
Bir de buna kötülük de sadece benden başkasından gelir demek…
Ya da iyilik de kötülük de nereden gelir diye düşünmemek?
Iyiliğin de kötülüğün de sadece insani kavramlar olduğunu hatırlamak gerekli mi?
Hayati çelişkinin; bir şeylerin iyiliğinin bir şeylerin kötülüğünden kaynaklanması, bazılarının kötü durumların bazılarına iyi gelmesi, bu durumlarda “insani” kararların nasıl oluşacağında yatması mıdır?
