Kapital sistem özünde “bireyselliği” öncüllüyor ve özendiriyor.
Daha fazla üretim ve tüketim.
Daha fazla kâr ve verimlilik.
Daha az emek gücü, daha fazla sermaye gücü.
Toplumun bileşenleri olan insanlar için teknolojik yenilikler, araç ve gereçler tasarlanıyor ve üretiliyor.
Esasında, bu içinde bulunduğumuz bilgi çağı, insanı insandan olabildiğince uzaklaştırmakta. Teknolojik devrimin yaşanması ve yüksek teknolojik ürünlerin neredeyse “gündelik hayatımızın” vazgeçilmezleri arasında yer alması…
İnsanları daha fazla “bireyselleşmeye” yöneltmekte.
Kapitalizmin ahlâkı öyle bir ahlâk ki, sanki insanlar için bir şeyler yapılıyormuş izlenimi verilmesine rağmen…
Bu ekonomik düzende insan sadece zahirde var.
Ekonomik mekanizmanın sadece “tüketim” safhasında insana bir rol biçilmekte.
Daha fazla tüket. Nasıl olacak? Daha fazla üreterek daha fazla tüketime yol açmak. Bir paradoks var. Daha az emek ile daha fazla üretimsel çıktı sağlanacak ama… Öte yandan insanlar âdeta köle gibi çalıştırılmakta.
Bireyselleşme, sadece ekonomik olarak ortaya çıkmıyor. Bireyselleşen insan, toplumdan kopmakta ve daha fazla bencilliğe neden olmakta. Dünya kaynakları fütursuzca harcanmakta. Gelecek kuşaklara ne bırakacağız bizler?
Gelecek nesillere, tahrip edilmiş bir ekolojik çevre bırakacağız. Bencillik ve bireyselleşme, toplumdan kopuk bir yaşam düzenini yaratacak. Kendi kendine yaşayan, yalnızlaşan, var olduğu çevreden kopan bir insan tipi.
Bakalım…
Zaman daha nelere tanıklık etmemize vesile olacak.
