Bir zamanlar bir kız varmış. Şaka şaka… Bir zamanları boş ver. Günümüz hakkında konuşacak daha çok mesele var. biz konuşmasak yorum yapmasak bile, bileni bilmeyeni muhatabı olanı, olmayanı herkes konuşur konuşur konuşur. buydu belki de en büyük sorunumuz. dinlemekten çok konuşmak, anlamaktan çok anlatmak. ben ne bilirim demeden ben bilirim demek. insanoğlu ile mücadele çok zor.
en önemlisi de kendimizde o hakkı görüp altı yıl tıp okumuş yıllarını labratuvarda geçirmiş de haddimiz varmış gibi konuşmamak. Çok konuşuyoruz, boş konuşuyoruz. Bari şöyle zamanlarda bırakalım da bilen konuşsun. kendimizi düşündüğümüz kadar başkalarını da düşünelim, panik ve kaos ortamı oluşturmadan önlemlerimizi alalım. ardımızdan gelecek bir nesil bırakalım.
AH BU GENÇLER NE YAPSIN?
YKS KPSS derdi iş derdi, kendine uygun eş bulamama derdi, geçim derdi, o derdi bu derdi, annem de hep derdi bu dünyanın derdi bitmez diye. Şimdi hayat ne zaman bitecek bıktık okumaktan diyen bu gençlere virüs var evden çıkmayın dersen diyecekleri sözler efendime söyleyeyim işte korona olsan bile severim seni (ülkecek platoniğiz) korona Allah’ın varsa sınavdan önce gelirsin, ilk bana gelsin vs. Ne acı ömrünün baharında ömre bir hayli ucuz fiyat biçmek.
Belki de mutluluk çok yakındaydı, huzur, sevgi, barış… En kolayıydı belki de. Biz zor olanı seçtik. o zorluğun bile üstesinden gelemedik. şimdilerde ne olur sonumuz diye düşünemiyoruz bile. Böyle bir son olsun diye kendimizi paraladık. yazdık oynadık şimdi de finale geldik diyoruz. Yoksa unuttuk mu insanoğlu planlar yaparken yaratıcının da bir planı olduğunu?
