Ne gariptir mutluluklar,acılar evrensel gözüküp hissedilmesi özneldir.Dışavurumları bile sadece kişiye özel.Kiminin nefesini keserken,kimisinin gözünde yaş bırakıyor.Ama insanoğlunun hepsinde aynı kalp,aynı organ varken neden bu farklılık?Ben gördüklerimi değil ,sana seni özel hissettirecek şeyleri söyleyeceğim..Çünkü her Ayşe, Ayşe değil,duygularıdır onu o yapan.Acısı,mutluluğu adıyla benzer olsa da hissettiği bir değil.
Hayaller farklıyken,kaderler,sınavlar bir değilken nasıl aynı olsun acım,mutluluğum…Sen beni ağlıyor görüyorsundur,bilemezsin belki mutluluğumdandır.Seni kahkahalarla görüyorumdur ama o kahkahaların içinde kimbilir hangi acı sızını saklıyorsundur…
En kısa ve net şekilde anlatıyorum,sen bana kulak ver…
Sıcacık evinde otururken,iş yorgunluğundan dert yakınırken bil bakalım hangi evin ocağında ne pişireceğim sorgusu var.Acılar içinde kıvranırken sen bildin mi hiç onkoloji servisindeki acıları,hissetmedim ama gördüm.Peki ya mutlulukların artık seni tatmin edemezken daha büyük mutluluklara dört nala koşmaya çabalarken,kenar mahalledeki çocuğunun tabanı erimiş ayakkabısını değiştiren bir Hayırseverin,çocuğa sunduğu mutluluk.Kaderler bir değilken mutluluklar,acılar aynı olamazlar.
O yüzden en kötü halde bile olsan bu Dünya’da olduğun için şükret.Sen özelsin,çünkü Allah her kuluna ayrı ayrı sınav biçmişken, ona göre yoğrulmuş yürek hediye etti.İster kötü ol,ister iyi yargısız infazsız diyorum sen kalbini koru ve şükret.Allah kuluna göre imtihan ve her imtihan sonunda bir ders verir.Ve diliyorum ki kötü de olsa insan taşıyacak kadar acısı,başkasını incitmeyecek kadar mutluluk sunsun.Adı evrensel olsada herkesin kalbi kendine göre ve kimse kimseyi yaralamayacak kadar yaşansa bu hayat belki gerçekten bir görünür.O zaman savaşta annesini kaybettiği çocuğa kendisi sırf prim alacak diye özledinmi sorusunu sorup onun ağlayışından faydalanmaz.Depremzedelerin acısını bilip bilmeden paylaştığımız hikayeler egolarımızı tatmin etmek yerine fazlaca el ele bir sürü şeyler başarıp yıkabiliriz zelzeleyi..
Aslında diyorum ki kendinin özel olduğunu bil,acıların bile senin olduğu için şükret.Sen dışında,bir başkası daha fazlasını sırf sınav denilen adelet düzeninde olduğu için yaşadığını bil.Ama senden tek isteğim var acın kaldıralamayacak enkaz olmadığı sürece kendin savaş,bu seni güçlü yapar.Mutluluğunu garibi,yetimi vs. incetmeyecekse gönlünce haykır.Buda seni vicdanlı yapar.Bırak kötüler de kendine yakışanı,sende sen olanı yap.Allah herkesin kalbine göre versin derler ya sende özel olduğun kadarını versin.Mutluluklar yüzünde baharlar açsın,acıların gözyaşına vurup sert bir rüzgarla savrulacak kadar hafif olsun.İyiliklerle,ince kalbimizle evrensel olmak dileğiyle…
