Giriş:
Her şey bir şekilde son buluyor. Öyle ya da böyle tükeniyor tüketiyoruz.
-Biz neyi tüketiyoruz?
-Neyi tüketmiyoruz ki.Doğayı parayı insanı en önemlisi hayatımızı tüketiyoruz. Her gün bir şeyler yapıyoruz kendimize yeni meşgaleler buluyoruz ama bir an durup düşünmüyoruz. Akıp giden zaman da biz ne oluyoruz
-Biz derken?
-Ha… pardon unutmuşum hayatın her bir aşamasında birbirinden farklı kimliklere bürünen sizleri., Bırak hayatın her bir aşamasını günün her bir saatinde rolden role girmenizi unutmuşum pardon.
-Şimdi ne oldu yani.
-Ne ne oldu?
-Şimdi bize hayatı sorgulattın bir an kendimiz olup düşünmemimizi sağladın. Ne oldu yani şimdi. Yarın yine aynı olacak.Bugün de dünün aynısıydı. Ne geçti elimize şimdi. Geçmişe hayıflanıp geleceğe küftretmekten başka. Söyle bana iyi mi oldu şimdi gerçekleri duymamız. Biz zaten doğrusunu bildiğimiz yanlışlarla yaşarken mutluyduk yalandan da olsa mutluyduk. Senin gibi birisinin gözümüzü açmasına bizi özümüzle başbaşa bırakmasına ne gerek vardı şimdi.
-Sürekli şimdi diyorsun.
-Ne alaka şimdi benim sürekli şimdi dememle bu laflarımın.Sen doğruyu söylediğini sanıyorsun ya şimdi. Sen hiç dönüp kendine baktın mı?
-Kendime baksaydım emin ol senin gibi ruhu karanlık sularda bir parça ışık arayan adamın yanına gelmezdim.
-BÖLÜM SONU-
