Sonunda hayalini gerçekleştirebilmişti. Nihayet nereye gittiğini planlamadan, neler görüp keşfedeceğini tahmin edemeden gezecekti. Dünya büyük ve hepimizindi. Onu ancak gezip görerek tanıyabilir hatta belki anlayabilirdik. Merak etmeden, keşfetmeden sadece yaşamış olmak için yaşayanları anlayamıyordu. Görecek bu kadar güzellik, okuyacak bunca kitap varken insanlar nasıl hiçbir şey yapmadan durabiliyorlardı? Bir karar vermişti yıllar önce. Gezebildiği kadar gezecek, okuyabildiği kadar okuyacaktı. Bavulunu hazırlayıp çıktı yola. Arabası, kitapları, müziği, bavulu ve kendisi. Hepsi bu kadar. Mutluydu. Huzurluydu. Gerçekten güzel bir şeyler yaptığını hissediyordu çünkü…
https://simeranya96.blogspot.com/2016/08/bogurtlen-sarab.html
