Çoğumuz umuda inanmazsak ta yaşamımızın içerisinde görerek veya yaşayarak şahitlik ediyoruz. Kolay hayatlarımız olmadı ve olmayacak belki de ama bu hayatı güzelleştirmek ve keyifli hale getirmek bizim elimizde… Nasıl olur? Biraz sabır ve biraz azim olması gerek yoksa başka türlü olmaz. İnsanların hayalleri olmasa bu dereceye gelemezler veya umudu olmazsa bu noktaya gelemezler. Aslında hepimizin akıllarında veya düşüncelerinde kurduğu bir hayali vardır. Sadece biz bunu kendi içimizde kabullenmiyoruz. Çünkü azimle çalışmak veya sabırlı olmak bize çok zor geliyor. Oysa zor diye bir şey yok.! Eğer sen istersen su olur yolunu bulur. Sadece zamanı vardır. Sen bu süreçte sadece ve sadece sabırla, azimle çalışıp kendine yoldaş olacaksın. İşte o vakit sen umuda doğru yürüyor olacaksın. Hayat mucizeler ile dolu ve neyin ne zaman geleceğini bilemezsin ama unutma ki hiçbir şey imkansız değildir.! Sadece zaman ve nasiptir.
Hayaller umuda sırdaşlık eder. Herkesin bir hayali veya umudu vardır. Çoğu insan bunu kendi içinde saklar ve orada besler durur. Faaliyete geçmez daha doğrusu geçemez. Birilerinin onu harekete geçirmesini bekler. Burada şunu görebiliriz aslında öz güven eksikliği veya yapamam korkusunu yaşıyor olabiliriz. Hayalinizin gerçek olduğunu ve ondan nasıl bir keyif aldığınızı düşünün birde o hayalin gerçek olmadığını ne kadar anlamsız bir hayat geçirdiğinizi düşünün bunları hayal edin.! İkisi arasındaki farkı anlayıp harekete siz kendiniz geçeceksiniz bundan eminim!
Yıllardır hayalini kurduğum yazarlık serüvenime en kısa zaman içerisinde kavuşuyorum. Biliyorum yolum uzun ama adım adım hayallerime kavuşuyorum. Yapamazsın veya yazamazsın diyen çok oldu. Hatta aşağı indiren, küçük görenler bile oldu. Ben bu yolda hiç kimseyi dinlemedim. Sadece yoluma baktım. Bu yolda destek alabileceğim insanlar ile diyaloğa geçtim. Çevremi hayalini kurduğum işim ile kurdum. O alandan çevremi kurup ve kendimi her geçen gün daha çok geliştirmeye çalıştım. Uçurumdan düşer gibi defalarca düştüm, düşmedim değil ama ben pes eden taraf olmadım. Ağladığım ve pes edeceğim durumda hayallerimi düşündüm ve onunla birlikte umudumu ona sırdaşlık ettim. Çocukluğum boyunca kendi içime kapanıp sadece odak noktam olan kitaplara sığındım. Şükür diyorum şükür hayallerime sığınmam ve yorulduğumda umuduma sarılmama şükür diyorum.!
Beni asla ve asla yalnız bırakmayan iki şey “ hayallerim ve umudum” 17 yıldır hala bu şekilde devam ediyor. Yolum belli ve yoldaşlarım belli… Sizlere demem o ki hayallerinize ve umudunuza sarılın.! İnsanlar beşer şaşar… Siz kendi içinizdeki çocuğa ve hayallere sığının en saf, temiz olan yüreğiniz… Hep birlikte umuda doğru yürüyelim…İnci Geçkil
