Artık yalan söylememek için doğruyu söylediğim bir günün pişmanlığıyla merhaba.
Söylediğim yalanlardan bıkarak, onların bana yaptığı ağırlıkla uyandım bugün. Doğruyu söyleyecektim ve kurtulacaktım(güya).
Hiç de kolay değil doğruyu söylemek. Bunca zamandır sana söylediklerim aslında yalandı seni hep kandırdım demek. Çok zor. Ama anlık gelir böyle bir gazla söyleyiverirsin doğruyu. Sonra içine bir kaç saniyelik huzur, rahatlama, hafifleme gelir. Sonra karşındakinin o surat ifadesiyle aslında rahatlamadığını yeni bir dert kazandığını fark ettiğin o an yeni bir duygu sarıyor içini: Pişmanlık. Hoşgeldin pişmanlık.
Sonra kendine kızmaya başlıyorsun: “Allah kahretsin. Ne diye gaza gelip söyledim ki… Ama söylemem gerekiyordu, vicdanım rahat değildi. Ama söylemeseydim daha iyiydi. Yok yok iyi ki söyledim. İyi ki söyledim çünkü onu saklarken yalan söylerken ne kadar haklı olduğumu kendime ispatlamış oldum.”
