Kabul etmesem de çoğu zaman çok şey bekliyordum hayatın kendisinden. Herkesin aksine bunun bir hata olduğunu biliyorum. Uzun süre önce sürekli Tanrı’ya bir şeyler için yalvarmayı bırakmıştım zaten. Yaşam mücadelesi içindeki her varlığa yardım eli uzatmadığı gün hem de. En çok da bu yüzden kızıyorum kendime,beklentilerime ve de mükemmeliyetçi tavrıma. İnsan olduğumu unutup aşkın bir varlıkmışım gibi davranıyorum kendime de çoğu zaman. Sanki her şeyin en doğrusunu yapmak zorundaymışım gibi. Yapamadığım kesindi. Sorun yalnızca iç hesaplarımda,kafamdaydı
