Çocuk,Çocuk neydi;Masumiyetti,Yarınlarımızdı,Umutlarımızdı.Evlerimizi güzelleştiren eğlence merkezlerimizdiler.Gülen yüzlerimizin sebebleri di onlar….. Yarınlarımız olan çocuklarımız gün geçtikçe nasılda körelip gidiyorlar.3 t dediğimiz kavramla;Anne: yemek yapana kadar otur bakalım tv başına,izle izleyebildiğin kadar.İşten gelen baba, yorgun olan babamız al bakalım şu telefonu, bana dokunma da oyna oynayabildiğin kadar..Birazdan gezmeye gideceğiz alalım yanımıza tableti biz dedikodunun dibine vururken çocuklarımızda tabletle zaman geçirsinler.Böyle böyle yok ettik işte çocuklarımızı onlara iyilik yaptığımızı düşünürken 3 t ile her gün biraz daha beyin hücrelerini yok ettik.ilerde okul döneminde vermeye başladı meyvelerini tatlı değil ama acı meyvelerini önce okuduğunu anlamada sıkıntı çektiğini gördük.Sonrada öğretmenlerini dinlemede, dikkat eksikliği ile göstermeye başladı kendisini 3 t.Biz ne yaptık günah keçisi aramaya koyulduk derste gözü yok ki,dinlemeyi bilmiyor bu çocuk,Aklı dersde değil ki vs vs… Benim 3 t’ye değil,3 A’ya ihtiyacım var sevgili ailem.Aileme;sizlerle zaman geçirmeye.Arkadaşa;elime arkadaş diye verdiğiniz tablete değil.Benim Ağaca doğaya gezmeye aslında benim nefes almaya ihtitacım var sevgili ailem…..(Bir çocuğun iç sesinden)
