Bir yazı yazdım. Kaydete basacakken çıktım. Olur ya el alışkanlığı böyle bir anda kapatıverdim pencereyi. Sonra tekrar girdim yazamadım. Olmadı. Şunu anladım insan aynı duyguları yaşamıyor. Benzerlerini yaşıyoruz evet ama aynısı olmuyor. Yoğunlukları aynı olmuyor.
Genelde bize bir şey yazdıran şeyler çok yoğun yaşadığımız duygularımızdır bence. Onu böyle hızlı hızlı yazınca o cümleler senden çıkınca rahatlıyorsun artık onun ne olacağının bir önemi kalmıyor. İstersen at çöpe gitsin. Aynı şeyi tekrar yazmaya kalksan yazamazsın. Çünkü o duygu en zirveye ulaştığında o senden kopmuştur ve en düşük seviyelere gelmiştir. Tekrar yazasın gelmez de zaten. Yazasın yoksa da yazma. Zaten içinde kalmasın sana zarar vermesin artık senden çıksın diye yazmıyor musun sen de yazdıklarını.
