Marcel Proust Kayıp Zamanın İzi’nde kayboldu.Bir fincan çay içtikten sonra yazdı kitabını.(!)
Bazen dudağını yakarsın zifiri yüksek bir sigarayla.Bazen dilin yanar yoğurdu üfleyerek yemediğin için.Bazen kalbin yanar, üfleyerek fark etmediğin için.
Bazen de kalakalırsın tek başına gecenin bir saatinde mutfak tezgahına bakıp.bazen de sigara dumanında daireler çizersin bir odada..
Midem kafein ve anılarla dolu.Kafamda yağmur çiseliyor..Ellerimle çamurdan bir kadın yaratıyorum dalgaların dibinde.Dilini yılan gibi sokarak alıyor kadınımı dalgalar.Farkediyorum ki, gökyüzünde şişko canavarlar var..Göbek bağlamış bir gökkuşağıyla uyanıyorum kimi zaman.Ardımda saklı kalanlar önüme çıksa da, zamanın geçidi kapalı artık..Biliyorum, mutlu insan iki bilinmeyenli bir denklemdir.çok bilinmeyenli kafalara gelemez;)
