24.12.2019 Salı
O kadar boştayım ki ayağımı atsam o boşluğa düşecek gibiyim. Ağaçların dallarındaki o yaprakların çizgileri kadar derdim var. Çok garip dimi, her yaprağın bile bir dalı var yere düştüklerinde, kurudukları zaman hep beraber kuruyup ölüyorlar. Onlar bile birbirlerini tek bırakmıyorlarken, bizim tek kalmamız çok garip değilmi. Sahile gittiğimde bile her bir denizin dalgaları var o bile yalnız değil. Çıkmaz sokaklar var hayatımda, vaz geçemediklerim var… ben yaşarken ölüyorum… ama en kötüsüde canım yanacığını bile bile adım atıyorum.
