Bilmiyorsun ben sana göre değilim kendime göre de değilim hatta bazen hiç kimseyim soluksuz cehennemin en dibini gördüğüm ‘fani dünyada gurursuz onursuz bir hayat
sürerek ayakta kalanları alkışlarken buldum kendimi sence bu ben miyim ? İşte asıl böyle zamanlarda ben değilim
ışıksız kalanlardan nefessiz kalanlardan hatta bazen kalbi atmayan bir insanım ben olmak istediklerimle olamadığım kişiyim bak bana
intihar süsü verilmiş ölü ruhum buram buram cinayet kokuyor
bırak ! sen al kahveni geç evinin penceresine? bak ! bak dünyanın acımasız kaosuna. Göremezsin değil mi.. Bakmakla görmeyi ayırt edemediğiniz için kendi çıkarlarınız
üzerine kurduğunuz bu renkli dünyada yüzünüze geçirdiğiniz o maskelerle yaşamaya devam edeceksiniz.
kahven cidden huzur verir mi ?
işte böyle zamanlarda sende sen değilsin. asla bulamadığın ama karşılıksızca beklediğin o huzuru aramaktan vazgeç.
sana ayrılan sürenin sonuna gelince ya da düzeltelim sonunu getirdiğinde işte o zaman gerçek huzur. mutlu huzursuzluklar dilerim. çünkü asıl gerçek acıdır.
