“Gidelim buralardaaaan dayanamıyorum. ” dediysem de dinletemedim. Gidemedik, kalamadık. Sevdik mi? Belki biraz, belki çok, belkiii
Hiç.
Bir insanı hiç sevmediğini düşündüren o korkunç rüya. Kabus belki de. Hiç sevilmediğini anlamak. Yıllar sonra. Dırım dırıııım
Daha büyük acılar var, insanlar ölüyor falan filan.
Evet, var ama ben en büyük olarak bunu yaşadım. Hem hem daha çocuktum ki ben. Ne o öyle çılgınlar gibi acı çekmek?
Galiba depresyona girdim. Depresyon
keyif alamıyorum. senden ondan kimseden.
mutlu değilim. değilim
anlatmak istiyorum ama içinden gelmiyor.
neyin var diyorlar net bir cevap yok.
gizli depresyon da değil bu aleni depresyon
hayattan zevk mi?
o da ne?
ne?
Nelere göğüs gerdim ben! buna mı yıkılacağım.
Yıkıldım. en çokta kendime yıkıldım. Yıktım geçtim ken di mi
Cemal Süreya değilim ben
öyle güzel şeyler diyemem. Döksem içimi baksan bana, ağlarsın. Ağlarsın. Ölürken bile ağlarsın.
Ama içimi açıp açmama konusunda kararsızım. Bir kere bir adama açtım. Yarı yolda kaldım.
Neyse neyse
Bir gün çıkıp geleceğim karşısına ve şunları diyeceğim hepinize
İşte benim Zeki Mürennnnnnn
