Her yıl olduğu gibi bu yıl da Ekim aynın en çok beklediğimiz etkinliği olan, İKSV’nin düzenlediği “filmekimi” geldi ve geçti. Dünyanın dört bir yanından filmleri, yönetmenleri ve oyuncuları bir araya getiren filmekimi bu yıl da eşsiz seçkisi ile sinemaseverler için bir cankurtaran görevi gördü. Biz de bu festival kapsamında yirmiden fazla film izleme imkanı bulduk. Fakat buna rağmen tadı damağımızda kaldı. Şimdiden gelecek yılları iple çekiyoruz. Bugün bu yazıda festivalde izleyip çok beğendiğimiz fakat üzerine yeterince konuşulmadığını düşündüğümüz bir filmden bahsedeceğiz: Anne.
Kaybetmek, Bulmak Ve Yeniden Kaybetmek Üzerine
Anne, Rodrigo Sorogoyen’in yönetmen koltuğunda oturduğu film İspanya/Fransa ortak yapımı. Filmi duygusal dram olarak sınıflandırmak mümkün. Sorogoyen’in benzer temalı ve Oscar adayı olan kısa metraj filminden yola çıkarak meydana getirdiği film izleyiciyi ciddi anlamda sarsıyor. Yönetmen Sorogoyen, Anne’yi “karanlıktan aydınlığa, ölümden yaşama, suçluluktan bağışlanmaya doğru bir yolculuk” olarak tanımlıyor. Başrol oyuncusu Marta Nieto da muazzam oyunculuğunun doğurduğu harika atmosfer ile Venedik’ten Ufuklar kategorisinde en iyi kadın oyuncu ödülünü alıp dönüyor.
Filmin konusundan bahsetmek gerekirse: Elena, eşinden boşanmış bekar bir annedir. 7 yaşındaki oğlu, babası ile birlikte bir tatile çıkmıştır ve Elena cephesinde her şey yolundadır. Fakat gelen bir telefonla Elena’nın hayatı altüst olacaktır. Eski eşinden bir çağrı alan Elena, arayanın oğlu olduğunu fark eder. Oğlu; ıssız bir sahilde olduğunu, babasının yanında olmadığını, yalnız korktuğunu ve bir yabancının ona tehditkar bir şekilde yaklaştığını söylemektedir. Bu ne yazık ki Elena’nın oğlunun sesini son kez duyuşu olacaktır. Filmin açılış sahnesini takip eden bölümde 10 yıl geçtiği ve Elena’nın oğlunun hala kayıp olduğu gerçeği ile yüzleşiriz.
Bence filmi etkileyici kılan en kuvvetli sekans bu on dakikalık açılış sekansı. Bu bölüm kesinlikle mükemmel bir şekilde kurulmuş. Diyaloglar, çocuk sahibi olmayan bir insanın bile ebeveynlik dürtülerini harekete geçirecek ve ana karakterin yaşadığı cehennem azabını tecrübe etmesini sağlayacak kadar kusursuz. Filmin girişi henüz gittiğinde saatlerdir bir başarılı bir film izliyormuş gibi yoğun bir tatmin hissi yaşıyorsunuz.
Vedalaşmaya Hazır Mısın?
Aradan 10 yıl geçer ama geçen zaman Elena için iyileştirici olmak bir yana fazlasıyla yıpratıcıdır. Oğluyla vedalaşmamış bu anne yıllar boyunca neredeyse her gününü ona dair herhangi bir şeye rastlamak umuduyla yaşamıştır. Oğlunun kaybolduğu yerin yakınına yerleşmiş ve bu son temasın gerçekleştiği yeri bırakmayı adeta reddetmiştir. 10 yılın sonunda paramparça olan hayatını yeniden yoluna sokmaya karar verdiği bir anda Elena, oğluna çok benzeyen bir gençle tanışır. Bu karşılaşma ikisinin de hayatını tepetaklak eder. Birbirlerinin yanında olmayı isteyen bu iki arayış halinde ruh birbirine tutunuyor ve aralarında müthiş bir bağ doğuyor.
Elena’ya belki de oğluyla son bir defa da olsa bir arada olma hissini yaşatan bu arkadaşlık, genç adam için ise romantik ve duygusal bir etkileşim doğuruyor. Birbirlerinin hayatına yabancı olan bu iki karakter, hayatlarının bir noktasında uğradıkları ve çok yakında terk edecekleri bu durakta birbirlerine sımsıkı kenetleniyorlar. Bu temas Elena’ya canlı olmaktan bile zevk almadığı sefil hayatının kontrolünü eline almak, hayır demek, geçmişe dair öfkesiyle yüzleşmek ve hayatına devam etmek için bir fırsat sunuyor.
Genç oyuncu Jules Porier’in de muazzam oyunculuğu ile Nieto’ya eşlik ettiği film, duyguların kalıplara sokulmasına, mucizelere inanamayanlara ve iyileşmek için gerekli tek şeyin zaman olduğunu savunanlara müthiş bir başkaldırı. İlk fırsatta mutlaka görülmeli.
