Bu karanlık sokaklarda korku, güneş ışığı kadar yaygın. Evlerde, çete şiddetinden ve silah seslerinden korkan izler var. Sadece bıçak kullanabilen genç çocuklar…
Ucuz margarin kokuyor bu karanlık sokak, kaldırımlar içki şişeleri ve karton kutular ile dolu. Etrafta kendini satanından tut ayyaşına kadar envayı çeşit insan var.
Her kapı, ardında kendilerini öldüren sırlar saklıyor. Acı, üzüntü, ölüm ve daha nicesi duygu barındırıyor evin duvarları. Bu yürek burkan duygular yüzünden iyice kararmış duvarlar, bilemem belki de rütubettir nedeni…
Yaşam tarzlarında yaşlandıklarını izleyen liderler var mıdır acaba? İnsanların korkusu ya da sokak lambasının korkusu. Nasıl korkmasın ki sokak lambası dibinde her gece sarhoş kim bilir ne çok sıkılmıştır canı. Korkmak o kadar normal ki, o kadar kaçınılmaz ki! O sokakta istemeden tüylerin ürperir. Çoğunluk tarafından görmezden gelinir oradaki hayatlar ve onlar kendi hayatlarına hapis edilir. Garip olan şey, ortaya çıkan nadir insanların baskılar yüzünden ayrı düşmeleridir. Ama ben öyle olmayacağım, farklı olacağım…
