Belki de insanın en büyük dertlerinden biri ölümlülük. İnsan çoğu zaman bu kadar üstün bir canlı olmasına rağmen nasıl oluyor da diğer canlar gibi ölümlülükle sınanıyor anlaması zor. Hayatımızdaki en büyük sınavımız Bir gün öleceğimizi bilerek yaşamak. Diğer canlıların ölümlü olduklarından bir haber yaşıyor olması onlar için bir avantaj mı? Bilmiyorum. Ama doğumundan birkaç yıl sonra eninde sonunda bir gün öleceğini bilen insan için hayatı ile ilgili bazı kararları vermek kesinlikle çok daha zor ve çok daha farklı.
Ölümlülük ve daha tam olarak yüzleşebilmiş değilken bir de yaşam süremizle alakalı ciddi bir savaş veriyoruz. Kimimiz daha uzun yaşamak için elinden gelen her şeyi yapıyor. Kimimiz ise ne kadar erken ölürsem o kadar iyi diyor. Bazı insanlar çekinmeden hayatına son veriyor. Bazıları ise hastalıkların pençesinde her gün aşağıya çekilirken inatla hayata tutunup yaşayacağı yılları geri kazanıyor. Özetle hayatın anlamı ve hayatta kalma arzusu dünya üzerindeki herkes için değişiklik gösteriyor.
Yaşanacak Yıllar
Hayatta kalmak varoluşundan beri insan ırkının en büyük motivasyonlarından biri. Tarihte hayatta kalmak için öz çocuklarını öldüren imparatorları, canını kurtarmak için herkesi yok sayıp felaketlerden kaçanları ve başkalarının açlığına göz yumarak son lokmayı mideye indiren insanları görüyoruz. Ve bunun adına bencillik diyoruz. Oysa bu çoğu zaman insanın bir gün bile olsa hayatta kalmak için duyduğu arzuya dayanıyor.
Ortalama bir insan ömrü cayır cayır yanan ormanlardaki ağaçlardan oldukça kısa. Ama şükürler olsun ki(!) bir canlının değerini ömrümün uzunluğu belirlemiyor. Dünya standartlarında ortalama bir insan ömrünün 79 yıl olduğu söyleniyor. Elbette bu süre coğrafyaya ve ırklara göre değişiklik gösteriyor. Fakat 79 yıl kimi için çok uzun bir süre olurken kimileri için hayat çizgilerinde gerçekleştirmek istediği eylemlere asla yetmeyecek kadar kısa bir süre olabiliyor. Aynı zamanda bu ortalama yaşam süresi insanlara hayatları ile ilgili ve dünya ile ilgili pek çok karar alırken belirleyici bir ağırlık ortaya koyuyor.
Daha Uzun Yaşasak Elimizi Taşın Altına Koyar Mıydık?
Ortalama insan ömrünü 79 yıl değil de 200 yıl olduğunu düşünelim. Bu Bir ütopya senaryosu mu yoksa kuvvetli bir distopya senaryosu mu tartışılır. Ama insan hayatında pek çok şeyi değiştireceği tartışılmaz bir gerçektir. İnsan sürekli bir şeyleri yetiştirmek telaşı içerisinde yaşar. Özellikle ülkemizde altı yaşında başlayan eğitim hayatı çoğu zaman yirmili yaşların ortalarına kadar sürer. Bunun ardındansa iş bulma ve kendi hayatını idame ettirme gibi sorumluluklar gelir. Çalışmalı, evlenmeli, kendi ayakları üzerinde durabilmeli ve mal mülk edilmelidir. Tüm bu süreç en erken ellili yaşların ortalarında sonlanır. O da elbette biraz şanslıysanız. Bunun ardından size kalan 20 yıl elbette artık fiziksel verimliliğinizin en düşük olduğu ve hayat kalitenizin giderek düştüğü zamanlardır.
Oysa insan ömrü 200 yıl olsa büyük bir ihtimalle 79 yıla sığdırmaya çalıştığımız kocaman çabalar bir noktada anlamsızlaşacak ve insan doğası itibariyle sahip olduğu gerçek arzularının peşinden gitmek için daha fazla zaman bulacaktır. İçinde yaşadığı evrene daha saygılı olacak, nasıl olsa öleceğim düşüncesiyle gözardı ettiği krizlere daha fazla sorumlulukla yaklaşacak, içinde yaşadığı anların tadını daha keyifle çıkaracaktır. Eğitim ve iş hayatı arasında, gençliğinin en verimli ve biyolojik kuvvetinin yerine olduğu zamanlarını maceralar yaşamak için harcayacaktır. Belki de 79 yıllık insan ömrü aslında kısa değil. Yalnızca dünya düzeninin bize dayattığı zorunluluklardan ötürü elimizde yaşayacak yıl kalmadığından bizler kısa olduğunu düşünüyoruz.
