Çok sevmek ve çok öfkelenmek. Aşk ve nefret. Bir doğrunun iki zıt ucu gibi duruyor bunlar. Fakat bence durum tamamen böyle değil. Bu iki kelime bir bakımdan aynı. İkisi de bir aşırılık. İki duygu sana hakim olduğunda kendini kaybediyorsun, bir başkası için yaşıyorsun. Tek farkı birinde onu mutlu etmek için yaşarken, diğerinde ise ona zarar vermek için yaşıyorsun. Birinde bir başkası için ölebilecekken, diğerinde o başkasını öldürebilirsin.
Bir hastalığın iki farklı evresi gibi de düşünülebilir. Aşık olunca insan, kendini görmez kendini kaybetmeye başlar. Mantıksızlaştığında sevdiğinden beklentisi artar, karşılık alamayınca daha da hastalanır. Artık nefret ederek sevmeye başlar.
Peki sağlıklı bir aşk ve nefret mümkün mü? Sanmıyorum. Bu kavramlar iki duygunun aşırılığını ifade eder. Ve aşırılık insanı hasta eder.
