Ahlâki olarak bir çöküşün içine girdiğimizi ileri sürebilir miyiz?
Gerçekten de yıllardır birike birike ve aktarılarak günümüze ulaşan bir ahlâki değerlerimiz var.
Büyüklerimizden gördüğümüz, işittiğimiz, dinlediğimiz örf ve ananelerimiz, bizlerin yaşamlarımızın odağındayken…
Son yıllarda gerçekten de ahlâki değerleri ve vicdanları yok sayan davranışlara şahitlik etmekteyiz. Davranışlarımıza yön veren, kendimize çeki düzen veren toplumsal değer yargılarımız yıllardır bir aşınma içinde…
İşte bugün ulaşmak istediğimiz Avrupalılaşma hedefinde, bizleri sözde medeni Avrupalılardan ayıran tarafımız, gelenek ve göreneklerimizin yaşamlarımızın içinde birebir etkin olmasıdır.
Bizler bugün muasırlaşırken, yani daha “modern” ve “uygar” bir ülke olurken, yaşam standartlarımızı arttırma çabasındayken…
Aslında Batılılara benzeyeceğiz diye, onlara öyküneceğiz diye, köklerimizden kopar olduk. Onlar gibi yemek-içmek, onlara has davranış stillerini benimsemek, konuşmalarımızı onların “ağzıyla” gerçekleştirmek, medenileştirmiyor bizleri!
Bugün ahlâki çöküntü, “küreselleşme” yüzünden, dünya baronlarının tek devlet, tek vatandaş tahayyüllerinin neticesinde, gelişmekte olan çevre ülkelere, ekonomik, siyasal, kültürel tektip davranış ve yaşam düzenini empoze etmeleri ve zımnen de olsa dikte etmeleri sonucunda, ülkemizi sarıp sarmaladı.
Gerçekten de özümüze ve kökümüze dönmek durumundayız. Küreselleşme ve Avrupa’ya entegre olma sevdası, işte bu son dönemlerde şahitlik ettiğimiz berbat davranış örüntülerinin başat etmenidir.
