Herkese merhaba 🙂
Veganlık üzerine çok şey yazılıp çiziliyor. Genelde ya çok öven ya da çok yeren yorumlar okuyorum. Ben de yarı zamanlı bir vegan ve anne olarak kendi hikayemi paylaşmak istedim. İyi okumalar 🙂
Veganlıkla Tanışmam
Lise çağlarında kilolu bir kızdım. Bunun o yaşlardaki genç bir kız için ne kadar zor olduğunu tahmin edebilirsiniz. Öyle özel bir hastalığım falan da yoktu, sadece metabolizmam aşırı aşırı yavaş. Gerçekten su bile içsem yarıyor diyebilecek nadir insanlardan olduğumu düşünüyorum. Tabii yıllarca pazartesi başlayıp salı günleri çok diyet bozdum. Sonra üniversitedeyken vegan bir arkadaşım oldu. Kendisi sağ olsun o yaşıma kadar hep “et yememek” diye bildiğim veganlığı bana anlattı, faydalarından bahsetti, kendi nasıl vegan olmaya karar verdiğini paylaştı. Başta hayvansal gıda tüketmemek bana çok uzak bir fikir olsa da arkadaşım “önce birkaç gün dene, yapabildiğini gör” diyerek aklımı çeldi. Birkaç gün denedim ve tabi ki yapamadım 🙂 Yıllarca alışmış bünye, kolay mı öyle hemen? Ama eski düzene dönünce, o 3-4 günde kendimi ne kadar zinde hissettiğimi fark ettim. Sonra böyle birkaç sefer daha kendimi denedim. Baktım iyiden iyiye kilo vermemde de yardımcı oluyor. Ama bir türlü eti de kalıcı olarak hayatımdan çıkartamadım. Sonra kendi kendime dedim ki, “ikisinden birini seçmek zorunda mıyım sanki?”
Neyse çok uzattım lafı. Sonuç olarak aşağı yukarı 10 senedir ayda en az bir hafta (bazen sadece hafta içi olacak şekilde) vegan diyet uyguluyorum. Daha uzun süre vegan beslendiğim dönemler de oldu ama hiç hayvansal gıda tüketmemenin de olumsuz yönleri olduğunu fark ettiğim için sonunda kafamda böyle bir ölçü buldum.
Çocuk Yetiştirirken Veganlık
Birkaç gün önce bir haber gördüm, Avustralya’da bir aile bebeklerini doğduğu günden beri vegan beslemişler. Zavallı çocuk 19 ayda çıka çıka 5 kiloya çıkmış! Bana sorarsanız bu büyük bir cehalet örneğinden başka bir şey değil. Ama haber sitelerindeki yorumlara bakıyorum, herkes veganlığa saydırmış da saydırmış. İşin kötüsü, bir de ailenin yaptığını savunan vegan arkadaşlar da var.
Önerilen İçerik: Veganlık Mevcut Düzene Bir Başkaldırıdır: Veggy
3,5 yaşında bir oğlum var. Her ay vegan beslendiğim hafta evin yemeğini ayrı yaparım, kendi yemeğimi ayrı. Tabii normalde pişen yemekten yiyip, ara sıra kendime ayrı yemek hazırlayınca oğlum da bu durumu fark etti, sen niye yemek yemiyorsun diye soruyor 🙂 Ben de anlayabileceği şekilde açıkladım, bu sefer de tutturdu ben de vegan olucam diye. Oğlum diyorum, senin yaşın küçük, büyüyünce olursun, yok illa “ben de vegan olucam!” Peki dedim, gel bir gün deneyelim. Biliyorum çünkü şekerleri, çikolataları yiyemeyince veganlığın para etmeyeceğini 🙂 Nitekim öyle de oldu. Ama en azından benim neden böyle beslendiğimi anlayıp kendi kararıyla denemek istemiş de oldu. Şimdi de “Büyüyünce vegan olucam!” diye geziyor ortalıkta 🙂
Oğlumu elimden geldiği kadar dengeli beslemeye çalışıyorum. Hiçbir zaman da hiçbir şey için “yasak” kelimesini kullanmıyorum. Her şeyin sebebini güzellikle açıklamaya çalışıyorum. Çocuklara bir şey direttiğiniz zaman hemen ters tepiyor çünkü. Yasakladığınız şeyi daha çok istiyorlar, yedirmeye çalıştığınız şeyden de inatla kaçıyorlar. O yüzden bu Avustralyalı ailenin yaptığı şey başlı başına yanlış ama bu çocuğunuza sağlıklı diyetleri küçük yaştan öğretemeyeceğiniz anlamına gelmiyor. Onları bir şeylere mecbur bırakmayalım yeter.
Unutmayın ki çocuklar dediğinizi yapmaz, yaptığınızı yapar.
Önerilen İçerik: Vejetaryen & Vegan Beslenmek Düşünüldüğü Kadar Sağlıklı mı?
İlginizi Çekebilecek Faydalı Bağlantılar:
