Mutluluk neydi gibi klişe bir soruyla başlayacağımı düşünmeniz beni üzer. Bu gün daha derinlere inmeye kararlıyım.
Mutluluk dediğimiz şeyin tek bir sorusu olmadığı gibi tek bir cevabıda yok. Mutluluk kahkalarla gülmek mi? Gülünce mutlu mu oluruz? Maalesef değil. Bunlara anca çocuklar kanar ki yeni nesil gümbür gümbür onlar bile kanmayabilir. Her güldüğümuzde mutlu değiliz çünk gülerkende aslında içten ice ağlayabilir insan.
Mutluluğu neyde aradığımız da önemli. Neyde arıyoruz peki? Sağlık, sevgi , huzur daha somut gidersek cok para belki miras kalan bir yalı kim bilir belkide bunlar mutlu eder insanı ki eder de. Biz bu gün soyut olanları üzerine duruyoruz.
Mutluluk aslında hep hayatımda olan rutinin bir parçasıymis mutsuz olduğumda farkettim. Aslında basit şeyler mutlu eder insanı yani beni, sizi bilemiyorum tabi. Benim basit diye adlandırdığım şeyler birinin mutsuzluğu ya da en büyük hayalidir belkide. Bir çikolatayi yiyebilmek bana basit geliyor evet mutlu oluyorum ama onun yiyemeyen birinin mutsuzluğu olabilir.
Mutluluk benim için her şeyin yolunda olduğu hafif pürüzler olsada bunlarin problem olmadığı bir hayat. Çok düşünmediğim ağlamalarimın cok uzun olmadığı hatta bana kalsa ağlayabilmekte bir mutluluk insani rahatlatan bir eylem benim için. (Ağlamak istediğim için değil) Neyse dönelim konuya. Hedeflerimin birini bile gerceklestirsem benim için büyük bir mutluluk aslında. Şuan hiç birini gerçekleştiremiyorum hayatım ciddi anlamda bombos geçiyor elim kolum bağlandı. Mutlu eden tek şey elimde olan sağlığım onada bir seyler oluyor şu sıralar.
En son ne zaman mutlu oldum hatırlamıyorum. Aslında gerçekten ne zaman mutlu olduğumu hatırlamıyorum. Pozitiflik mutluluk değil bana göre bunuda belirteyim. Çünkü negatifi agir basan bir şeyin pozitifi olduğunu düşünmüyorum ki nerden tutsam elimde kalıyor.
Huzur benim için bir mutluluk bazen. Huzurlu olamadığım yerde darlanıyorum, nefes alamıyorum. Duramıyorum orda. Huzurlu olduğum yerde ise mutsuz olduğumu unutuyorum her şeyi çözebilirim gibi geliyor güçlü hissediyorum. Şu bundn yaklaşık 20 gun kadar önce huzur bulduğum yer erkek arkadaşımın kollariydi. Neden böyleydi bilmiyorum. Ki bunu bir örnekle destekleyebilirim. Yoğun stres altında olduğumda veya ben farkinda olmasamda vucudum bir şeylerin ters gittiğin hissederse çenem kasılıyor ve konuşmakta zorlaniyorum ve geceleri çenemi sıktığım için sabah cene ağrısıyla uyanıyorum. Erkek arkadaşımın olduğu dönemde çenemı sıkmayı azaltmışım sabah ağrısız uyandığımda farkettim. Yaptığı tek ve en iyi sey bu olabilir bu arada tabi. Mutluluk huzur benim için dedim ya şuan neden huzursuz olduğumu bilmiyorum evet ayrıldım vs ama ben o yokkende hayatta mutluydum odamda telefonla oynarken de huzurluydum. Onunla var olmamış olan bu hisler hayatımda çıkmasıyla neden gitsin ki? Çok saçma. Ona yormuyorum o yüzden vee vee vee sadecee huzur gerçek mutluluk değil sonuçta değil mi? Huzurda destekler tabi neyse. Evet bende sorgulamalar böyle genel ruh halim mutsuz daha doğrusu kafa karışıklığı var ve tek etken erkek arkadasimdan ayrilmam değil o sadece ‘lik kısım.
Buraya ve bu yazıyı okuyanlara bir not olsun. Mutluluğun kıymetini bilin ve gerçekten mutlu olun sahte mutluluklar geçici oluyor maalesef.
