Uzun bir zaman olmuş.
Evet bugün ki konumuz, sevgi kırıntılarıyla beslendiğimiz döneme bir sitem olacak. Sevin arkadaşlar, çok sevin hiçbir şey kaybetmezsiniz. En fazla ders alırsınız. Sevgiden zarar gelmez kalbiniz kararmaz ama çok nefret ederseniz kararır. Kinlenirseniz kararır. Çok üzerseniz kararır. Çok severseniz üzülseniz bile kalbiniz kararmaz güvenin bana.
Çok severken hakkını verin ama böyle dil ucuyla olmasın bu. Ailenizi sevin, arkadaşlarınızı sevin, sevgilinizi sevin. Dışarıdan baktıklarıklarında desinler ki ne kadar sevgi dolu bir insan bu. Sevgiyle parıldayın. Bu asla şey demek değil. Size çamur atana gül uzatın falan demek değil tabiki de. Değerli insanlarız her birimiz. Sevgimizi hak edecek insanları çok sevmeliyiz ki değer kaybetmeyelim. Sınırlarımızı koruyabilelim ve zarar almayalım.
Yanlış insanları seviyoruz. Bize değer vermeyen, bizi aşağıya çekmek isteyen insanları kaybetmemek için bir sürü efor sarf ediyoruz. Sonra gitmeyeceğine emin olduğumuz bir kişiye patlıyoruz. Değil mi? Neden tüm o sevgiyi gitmeyeceğine inandığınız o kişinin hak etmediğine inanıyorsunuz ki?
Size koşulsuz sevgi sunan kişiyi kırmaktan korkmamız gerekirken bir bakıyorum etrafıma. O zaten anlayışla karşılar gitmez diye, sevgiyi hak eden insanlara kötü davranıyorlar.
Herkes gider. Kısa bir süre belki sabredebilirler ama değersizleştirilen her insan bir zamandan sonra gitmeye mecbur bırakılır.
Neden mebur bırakıyorsunuz insanları?
Sizi seven bir insanın sizden gitmek zorunda olması bu dünyadaki en ağır şeylerden birisidir ve üzücü olan çoğu kişi en az bir kere bunu deneyimler. Kendi acılarımızı unutmayız. Yaşadıklarımızı silmez zihin sadece alışır. Peki sizin yaşattıklarınız.
Kimse bunun sorumluluğunu kabul etmiyor. Çünkü kendisini kusursuz gören, süper egosuyla mücadele edilmesi gereken insanların arasında yaşıyoruz.
Hadsizlik diz boyu olmuş, saygısızlığın adı biz yakınız olmuş, insanlar kendi yaptıklarını unutup başkalarının ona yaptığının acısıyla yaşamaya yeminli olmuş.
Dünya kötü bir yerse, bundan şikayet ediyorsak içindekiler yüzündendir. İnanın dünyanın hiçbir sıkıtısı yok. Bu kötü dünyaya uyum sağlamak zorunda kaldım diyerek kısa yolu seçmiş olabilirsiniz bu bir tercihtir yargılamam lakin, basitleşmiş duygulardan şikayet etmeyin. Bir insan dünyasından şikayet ediyorsa önce kendisine baksın dünyasını değiştirsin, sonra şikayet etmek istiyorsa etsin. Şikayet ettiği şeylerin bir bütünüyken insanların yüzsüzlüğüne de hayran kalmamak elde değil.
Çok sevin arkadaşlar, sevginin bu dünyaya zararı yok, size de zararı yok. Hatta şu durumda dünyanın en çok ihtiyacı olan şey sevgiden başka bir şey değil.
