Bazen korkunun beni alıp götürdüğünü hissediyorum. Bazen korkunun beni büyülediğini ama en çokta korkunun beni ayakta tutabildiğini hissediyorum,korku olmasaydı belki de bazı şeylerden vazgeçip kendimi korumaya alamazdım.Hissediyorum ki var hep böyle düşünüyorum aslında,hissediyorum ki yaşıyorum his olmadan nasıl yaşayabilir bir insan?
Ben korkmayı sevdiğimi fark ettiğimde korkunun beni esir alışında bu sevgi nefrete dönüşmüştü,korkunun beni bu kadar ele alacağını hiç düşünememiştim,sahiden nasıl bu kadar düşünmeden hareket edebildim ki ben belki kaptırmak,bağlanmak buydu ama korkunun dozunu aştığım an hiçbir şey eskisi gibi olmamıştı.İki duvar arasında sıkıştığım o gün ilk siyah insanların çığlığını duymuştum,korkum hala vardı ama korkum beni itiyordu bana sahip olmuştu çünkü.Hayatınızda her duyguyu yaşayın ama hiçbir duygunun sizi ele almasına izin vermeyin işte o zaman eskiye dönüp düzeltmek hiçte kolay olmuyor.Korktuğumda saymaya başlardım,tekrarlardım ama korkunun ta kendisi olmama çok az kaldı eğer korkunun ta kendisi ben olursam kendimi özgürleştiricem.Hissediyorum bu kez içimde hissediyorum her defasında dışarıya vurduğum o korkuyu bu sefer içimde hissediyorum.Hissediyorumki beni benimsediği zaman benim olan bir şeyi kontrol edebileyim.Sizde böyle yapın korkularınızın asla üstüne gitmeyin sizi esir almasına izin vermeyin izni verdiğiniz an bir deniz gibi dalgalanıcaksınız ve bu dalgadan mutlu olan bir sörf topluluğuyla karşılaşacaksınız,balıkçı olun denizin dalgalı olması sizin keyfinizi kaçırsın üzülünBen Beliz olarak korkularımla başa çıkmayı öğrenemediğim bu süreçte korkularımla yaşamayı öğrenip kendimi korkularıma teslim etmeden onlarla başa çıkıyorum.
