(K G P)
Senin için diğerlerinden pek de farklı olmayan bir ölüm türü hazırladım. Sadece bıçağım var. Bununla en fazla ne yapabilirim? Öncelikle parmaklarını kesmekle başlamak istiyorum. Ama birden değil. Boğumlarından teker teker, abartılı olmayan bir yavaşlıkla. Bunu yaparken bağırmaman için ağzına bir bez tıkıştırmış olacağım. Çünkü kurbanların ölürken çıkardığı çığlıklardan hoşlanmam. Bu içimde uykuya geçmiş vicdan azabının uyanmasından korktuğum için değil. Acınası sefil halleri işlerini aniden bitirmek istememe sebep olduğu için. Çünkü ağlayan ve bağıran bir insan gördüğümde daha çok öfkelenirim. Tıpkı ebeveynlerin çocukları yere düşüp ağlamaya başladığında onlara bağırmaya başlamaları gibi. Bu yönümü her ne kadar bunu itiraf etmekten iğrensem de ailemden almış olmalıyım. Konumuza dönecek olursak… Kurban parmaklarını teker teker kaybedişini izlerken ve acı çekerken, ben bıçağı boynuna götüreceğim. Böylece onu hemen şimdi öldüreceğimi sanarak mutlu olacak fakat öyle olmayacak. Boynuna ince bir çizik atacağım, hissedeceği fakat öldürmeyeceği kadar. Ardından acısından bağırmaya çalışmaya devam ederken bir köşeye oturup onu izlemeye başlayacağım. Böyle bir durumda gerçek bir kötü sigarasını içmeyi veya içkisini yudumlamayı tercih edebilirdi. Fakat ben ikisini de kullanmıyorum. Bu nedenle sadece oturup izleyeceğim. Dirseklerimi bacaklarıma dayamış bir halde, işaret parmaklarımı birleştireceğim ve dudaklarıma dayayacağım. Ne kadar sürede öldüğünü hesap etmek için dakika tutmayı da unutmayacağım. Her şey bittiğinde bodrum katıma açtığım yere gömeceğim ve birkaç ay sonra geriye kalan kemiklerini incelemek için olduğu yerden çıkaracağım. Bu beyaz taş yığının bir zamanlar et dışında bir de ruha sahip olduğunu, doğan, ölen bir yaşama sahip olan bir madde olduğunu hatırlayacağım. Ailesi, arkadaşları, sevdikleri ve sevmedikleri olduğunu hatırlayacağım. Ama artık hiçbir önemi olmayacak çünkü kendisi bir hiçlikten ibaret. Bu. Bana kabalaşacak insanların sonu bundan daha iyi olamaz.
(P P P)
Aklımda ani bir plan var. Fakat bu beni ele vereceğinden kendimi tutuyorum. Çok sinirli olduğum anlarda yapılan işler daha tatmin edicidir aslında. Ama elimden bir şey gelmez. Ne kimliğimi açık etmek istiyorum ne de peşime polisi takmayı. İyi bir kaçış planı yapacak kadar bile vaktim olmayabilir. Bu nedenle bu işi sonraya bırakıyorum. Yüzden fazla çalışan var, patronla husumeti olan yüzden fazla çalışan. Benim olduğumu nasıl anlayacaklar ki? Üstelik işe daha yeni girdim. Çok fazla bir şey yapmak istemezdim. Olay basit. Soğuk odada sorun olduğunu söyleyerek onu aşağı indireceğim. Fakat bu çok geç bir saatte olacak. Kimsenin olmadığına emin olduğum bir saatte. Elbette gelmek istemeyecek. Başka birinin ilgilenmesini söyleyecek. Yatağından fırlamasına sebep olacak bir neden bulabilirim. Olmadı zorla götürürüm. Dünkü akşam yemeğine tüm içeceklere uyku ilacı karıştırdığımdan herkesin uyuyor olduğundan eminim. Su deposuna kadar kattığımdan emin olduğum için sorun yok. Telefonumda kameraları kaptmak da çok zor olmayacak. Her şey hazır. Soğuk depoya indiğimizde ise aklıma fazla bir işkence olmayacak. Kafamdaki tek şey uyandırmak ve onu bıçak darbelerini görecek kadar uyanık kalmasını sağlamak. Çünkü tek isteğim dayanılmaz bir fiziksel acı çektirmek değil. Ruhen de acı çeksin istiyorum. Duygusuz bir piç olduğundan bunu sadece korku dolu anlar yaşatarak yapabilirim. Uyandığı ve küçük beyni bir şeyler algılamaya başladığı zaman boynuna bıçağı saplayacağım. Çünkü bağırmasını ve üstüme çullanmasını istemiyorum. Boğazı ile ilgilenirken birkaç bıçak darbesi daha atacağım ve temizlik odasaından almış olduğum tüm alkollü şeyleri üzerine dökeceğim. Ardından küçük bir alev ve mahvolacak. Bu anı sonuna kadar izlemek istesem de burada hemen çıkmam gerek. Soğuk odanın kapısı nedenini anlamadığım bir şekilde sadece dışarıdan açıldığından, çıkıp gitmem yeterli olacak. Zar zor attığı yardım çığlıklarını kimse duymayacak. Ben ise uykuma döneceğim. Bundan sonraki günlerde yaşıma göre ağır şeyler yaşadığımı söyleyeceğim ve siktir olup gideceğim. İntikamın her türlüsü makbuldür. Beni istediğin gibi azarlayabileceğin basit bir çocuk mu sandın?
(O Ş P)
Sanırım otobüste sadece ikimiz kaldık. Son durakları geçiriyoruz. Senin için hayatının son durakları çünkü biradan trajik bir kazaya mahrum gideceksin. Issız alanlara yaklaştığımızda planı harekete geçirme zamanı. Günler öncesinden yerleştirdiğim makinayı çalıştıracağım ve otobüsün fren bağlantılarını kesecek. Artık duramayacağız ama haberi yok. Kişisel piçliğinden dolayı hızlı bir şekilde sürüyor olması işime geliyor. Artık inmek ister gibi düğmeye basıyorum. Duramadığını anlayan oe paniklemeye başlıyor. O halini en arkadaki yerimden izleyebiliyorum ve ben de panikliyormuş gibi davranıyorum. Abartılı çığlıklar ve ağlamalar eşliğinde cam kırıcıları kullanarak camlardan birini patlatıyor ve kontrollü bir şekilde kendimi dışarı atıyorum. Son ana kadar orada olamayı istesem de birazdan uçurumdan yuvarlanıp gidecek otobüsü seyretmek de eşit derecede tatmin edici olacak. Beni gören şoför de atlamak isteyecek fakat yerine yapışmış olduğunun farkında değil. Hayatının son çığlıklarını atarken otobüs yuvarlanıp gidecek. Ben de bundan sonuna kadar zevk alacağım. Bilmeyenler için son ana kadar otbüsün içinde oluş sebebim sadece zevk içindi. Rol yapışım ise kameralara masum görünmek için. Birkaç yara aldım belki ama her bir saniyesi vücudumun her bir hücresine orgazm yaşatacak kadar iyi olduğu için sorun değildi. Kişisel iticiliğini benim üzerimde kullanabileceğini mi sandın siktiğimin şoförü. Bir daha kime üstünlük tasalayacağına karşı dikkat etsen iyi edersin. Gerçi istesen de edemezin.
