Bir hüzün meselesi: Ekim

Fotoğraf sahibi: Ana M. (@Ana M. on Pexels)

Aylardan en güzeliydi ekim. Yağmurlar başlar, yaprak dökülür ve sonunda ben de bir bütün olabilirdim içinde yaşadığım dünya ile. İçime bir türlü oturmayan yazın coşkusu geride kalır, battaniyeler çıkar, içeceklere tarçın eklenir. Ekim gelince herkes benim gibi üşür. 

Ceketimin eteklerini sürükleyerek yürürüm sokaklarda, dinlediğim şarkılar mevsimle uyum sağlar, insanlar Turgut Uyar’dan dizeler paylaşmaya başlar. Ekim hüznüyle birlikte gelir ve artık yalnız olmak o kadar da garip değildir.

“Eylül toparlandı gitti işte
Ekim filan da gider bu gidişle
Tarihe gömülen koca koca atlar
Tarihe gömülür o kadar”

Büyük Saat (S.547) Acıyor – Turgut Uyar

Ekimi seviyorum! Kucağımda kitabım, odayı dolduran papatya çayı kokusuyla bütün bir pazar gününü yatakta geçirmeyi ve bunun garipsenmemesini seviyorum! Yazın bitmesini, yağmurları, yağmur sonrası toprak kokusunu, saman mektup kağıtlarını, sepya fotoğrafları, çıplak ağaçları, her yerin sarı ve turuncu oluşunu, yaklaşan cadılar bayramını, evleri süsleyen balkabaklarını, sonunda bu dünyaya ait olabilmeyi seviyorum.

Sessizleşen metroları, heyecanını kaybeden sokakları, yavaşlayan şarkıları, insanların yüzlerindeki hüzünlerini, herkesin devamlı birilerini özlemesini, eski günlerden konuşmayı, hayal ettiğimiz ve yaşadığımız dünyanın çok farklı olduğu gerçeğin getirdiği hayal kırıklığını seviyorum.

Çok değil bir ay sonra yılın bitmesine çok az kala insanların içini yeni yıl heyecanı dolduracak tekrardan ve beni tek başıma bırakacaklar bir sonbahar gününde. Ve ben tekrar takıp maskemi onlara uyum sağlayacağım -mış gibi yaparak. 

Bir yanım hep hüzünlü olacak benim, arka planda hep Barfi! filminin piyano bestesi çalacak, Almanya sokaklarında Tezer Özlü ile yürüyeceğim, aklıma birden bir şiir düşecek, oturup mektuplar yazacağım. Nereye gidersem gideyim, ne yaparsam yapayım, mevsim ne olursa olsun, ben hep biraz ekimde yaşayacağım. 

Gülleri sarı, çayı açık, insanları uzak ve havayı yağmurlu seviyorum. Kendimi biraz hüzünlü, dostları dertli, ayı 14’ünde seviyorum. Yaradılışım böyle ve ben ekim olmayı seviyorum. 


 

Ayse Gokce
Yazıyor..
Subscribe
Bildir
0 Yorum
Inline Feedbacks
Tüm yorumları gör
Önceki
ZİYAN – HAKAN GÜNDAY
Sonraki
Geliyoruz Adım Adım Sonuna

İlginizi Çekebilir

kooplog'dan en iyi şekilde faydalanabilmeniz için çerez (cookie) kullanıyoruz.