Dipsiz kuyularda savaşmak

Kaynak belirtilmedi

Sizin de hiç dibe çöktüğünüzü hissettiğiniz zamanlar oluyor mu ? Benim bu aralar nerdeyse günde 3 öğün oluyor 🙂 

Kendimi dipsiz kuyuya düşüyormuş gibi hissediyorum ve yukarı çıkmak için sürekli tırmanır gibi bir halim var..

Mevsim geçişimi dersiniz içimde ki yorgunluk mu bilemedim.. Ama bildiğim tek bir şey var nefes aldığımız sürece her zaman böyle kuyunun dibine çekmeye çalışan etkenler olacak ve biz her zaman tırmanan hayatta kalmaya çalışan o kişi olacağız. Pes etmeyi hiç sevmedim ama bazı konularda pes etmek değil de vazgeçmek her zaman hayat kurtarıyor. Önceden vazgeçmeyi pes etmek sanıyordum ve kendime yediremiyordum şimdiyse arasında ki farkı çok net görmeye başladığım dönemdeyim. O yüzden yeri geldiği zaman vazgeçmekten asla korkmayın. Bırakın size zarar veren her insan ya da her konu o noktada kalsın gölge gibi peşinizden gelmesine izin vermeyin.  Hayallerinizin ve umutlarınızın peşinden koşmak daha az yorar çünkü. 

İnsanlar istediğiniz gibi olmuyorsa onları değiştirmeye çalışmayın çünkü onlar değişmez ve bu süreç en çok sizi değiştirir hem de kötü anlamda. Kendinizi yormaktan başka hiçbir şey elde edemezsiniz. Hayatımız zaten hep bir mücadeleden ibaret değil mi ? İnsanları memnun etmek için yaşıyoruz resmen ama bunu yaparken kendinizi memnun etmediğimizi geç fark ediyoruz sonra başlıyor yorgunluklar.. Altında ezildiğimizi hissediyoruz adeta. Sonra da sürekli çıkmaya çalıştığımız o kuyunun dibine hızlıca çakılıyoruz. 

Hiç farkettiniz mi o kuyunun dibinde hissettiğiniz dönemler de sizi çıkarmak için el uzatan kimse olmuyor uzatmaya çalışanlar da elinizden tutmuyor. Yani sonuç olarak o kuyudan tek başımıza çıkmak zorundayız başka seçenek yok. Kendimize yeterince güvenirsek zaten kimsenin el uzatmasına ihtiyacımız kalmaz ve beklenti içinde olmayız. Çünkü beklenti her zaman iki kat fazla yorar ve sonuç olarak hayal kırıklığının yanı sıra fazlasıyla yorgunluk umutsuzluk ve mutsuzluk bırakır. 

O zaman ne yapıyoruz? Şimdi o kuyunun dibinden hızlıca yukarıya doğru yol alıyoruz.. Yeniden başlamak için her zaman bir umut vardır 😊 

 

Havva Nur sarı
Ben 27 yaşında gençliğini hayata adamaktan pişman olan ve ayakta kalmaya çalışan gencecik bir kızım 🙃 Pazarlama ve Satış Temsilcisiyim. Antalya ' da yaşıyorum. Giresun üniversitesi tıbbi tanıtım ve pazarlama bölümünden mezun oldum . 2020 yılında Mavihuydur bende kitabımı çıkardım.
Subscribe
Bildir
0 Yorum
Inline Feedbacks
Tüm yorumları gör
Önceki
Hasreti Hayalinden Yaralı
Sonraki
Sevgi Perspektifi (İlişkiler)

İlginizi Çekebilir

kooplog'dan en iyi şekilde faydalanabilmeniz için çerez (cookie) kullanıyoruz.