bu günlerde dört bir yanımdan kuşatılmış gibiyim. çok zor bir sınavım vardı, hayatım bir döngü içindeydi koca bir yıl boyunca bir sürü zor şey yaşadım ve bu sınavı da verirsem her şey bitecek diye düşünüyordum sınavım bitti sınıfı geçtim benden mutlusu yoktu aslında. Ama bitmemiş içimde hep ertelediğim şeyler varmış. unutmak için kendimi hep ders çalışmaya vermiştim ama artık ders olmayınca ne yapacağımı nasıl başa çıkacağımı bilemedim.
üstünü örttüğüm her şey dışarı çıktı ve beni her gece boğmaya başladı ve lanet edip yüzleşmeye karar verdim. yüzleştim, seni affetmeyeceğim dedim, özür diledi çokça ama hiçbir işe yaramadı çünkü bendeki ona bunu yapmayacaktı. bana yaptığından çok bendeki ona yaptıklarını affedemiyorum. Ben kimseye güvenmezdim, güvendim sana sevdim seni değer verdim bunu tanıdığımı zannettiğim kişiye neden yaptın? diye sormak istedim ve sordumda bilmiyorum dedi Allah belamı versin niye böyle yapıyorum bilmiyorum. affetmeyi çok istiyorum aslında hem de o kadar çok istiyorum ki. eskisi gibi olmayı, her şeyi unutmayı, sanki bunlar hiç yaşanmamış gibi olmayı istiyorum ama lanet olsun ki yaşandı hepsi ve ben affedemiyorum. aslında ortada çookkkk büyük bir şey de yok ama sarsıldı güvenim işte kabul edemiyorum, affedemiyorum.
Ve bitti…
ve şimdi de bambaşka biri tarafından vuruluyorum. hiç beklemediğim biri. konuşmak istiyorum onunla da yüzleşeyim dertlerimizi çözelim yola devam edelim istiyorum ama hayır konuşmak da bir işe yaramayacak. o kadar yoruldum ki ve yaslanıcak bir yer kalmadı ne tarafa dönsem ya yıkık ya da yıkılmaya yüz tutmuş.
kaçmak istiyorum her şeyden ve artık kıymet bilen, nankör olmayan, değer veren, verilen değeri gören insanlarla karşılaşmak istiyorum. yoksa ben gerçekten bu dünyada daha fazla dayanamayacağım.
bazen geçmişe dönmek istiyorum sevdiğim değer verdiğim insanların bu sevgiyi ve değeri hak ettiğini düşündüğüm zamanlara…
