BEN ESKİ GÜNLERİ ÖZLÜYORUM
Avlusunda su kuyusu bulunan evler vardı .
Incir, Nâr, Ayva, Erik, Dut, Kiraz, Asma Üzüm
Tavuk ve civciv olmazsa olmaz bir zenginlikdi bir çok evde .
Komşular ve ahbaplar vardı
Birbirimizin ağzından yerdik ve her derdimizi bilirdik birbirimizin…
Misket, Yakar top, Ebelemece, Saklambaç
Kızlı erkekli oynanan, Evcilik oyunları vardı.
Kimin kapısında acıkırsak orada doyardı karnımız.
Sabah evden çıkar gece 12 de ismimizi Anneler çığlık atılınca eve döner,
Niye duymuyorsun diye ince bir fırça atılırdı hepsi buydu.
Mis gibi hayattı kısacası herkes için.
Anneler hafif, çocuklar özgürdü.
Yaşıyorduk bu hayatı…
Ağaçlar meyveler birer birer azaldıkça özgürlüğümüzden de çalındı sanki,
Sahi ya.
Nereye gitti bu kocaman hayatlar,
6 inç bir ekrana sığdı hayatlarımız..
Yanyana oturduğumuz insanın gözüne bakmadan günler harcayıp oh ne güvenli bir yaşam diye yuttuk bunu..
Çocuklarımız adına ne büyük kayıp.
Nasıl bir fakirlik bu.
Tarifi yok…
