Geçenlerde bir cümle gördüm. diyordu ki; eğer küçük kızınızın içinde bir ateş yanıyorsa sakın onu söndürmeyin çünkü büyüdüğünde buna ihtiyacı olacak.
Çocukluğum geldi aklıma çünkü ben o ateşi söndürülmeye çalışılan küçük kızdım. “Dur kızım, sus kızım, ayıp olur, sessiz ol o senin büyüğün, boşver sen takılma ona bak senden çok büyük, lafına laf verme ddjcsdjcsdbjcsb. Hep ben susturulmaya çalıştım ama tepkiyi verdiğim insanlar susturulmadı. neden mi? Çünkü onlar asla susmaz çünkü onlar koskoca kadınlar, adamlar djwhdwhshwk. gülmeden edemiyorum. Şaka gibi değil mi? Biri de çıkıp o koskoca insanlar niye böyle davranıyor demedi. Ben dedim susturdular, hayır susturmaya çalıştılar çünkü susmadım susmam ben asla susmam, hep bağırırım duyururum kendimi , hiçe sayamazlar beni, ciddiye almak zorundalar hadlerini bilmek zorundalar hem bana karşı hem de sevdiğim herkese karşı.
çoçuktum ya ben küçüktüm ufacıktım sizin o iğrenç zihinleri gibi değildi benim zihnim. kavga etmeyi bilmezdim ben bağırmayı da. gülmeyi bilirdim oyun aynamayı bilirdim ama bana kavgayı öğrettiler daha küçücükken annemi savunmayı öğrendim ben. Aslan gibi harika bir annem vardır benim Allah başımdan eksik etmesin ona da susmayı öğretmişler, şaka yollu aşağılayıp aman buna mı alındın demeyi öğrenmiş onlar da.
Asla aptal bir çocuk değildim ne kadar kötü olduklarını anlamam uzun sürmedi, büyüdükçe daha da kinlendim kimseye bir şey demedim çünkü babam gerçekleri göremeyecek kadar kördü, annemin ne hissettiğini anlayamayacak kadar aptaldı. Ama ben babamdan korkmayacak kadar onun yanında halalarıma bağıracak kadar yürekliydim ya da beni umursamıyordu “çocuk işte” diyordu.
Ama bu çocuk nasıl büyüyordu? Gözünün önünde sürekli eleştirilen bir annesi vardı bu çocuğun, annesinin niye sustuğunu da çok iyi biliyordu, susmalıydı çünkü konuşursa ipler kopabilir ve bu kadının kendinden önce düşündüğü çocukları vardı. Daha hikayemizin başında dedim ya aslan gibi bir annem var elhamdülillah.
Neyse bu çocuk büyüdü, gerçi hala çocuktum ama kendimi büyük sanıyordum yavaş yavaş mücadelem de büyüyordu artık zoraki gülüşlerim yoktu tavırlarım netti ve onlarda bunun farkındaydı. Artık annemin yanında ben vardım ben abilerim gibi değildim ablam gibi de değildim. Ablam harika biridir bu arada, gerçekten hep çok mutlu olsun istediğim ve bunu çok hak eden birisi. Halamlar da çok sever ablamı çünkü o da sırf saygısından harika kişiliğinden sebep susardı, benim tabirimle “sizin ne b*k olduğunuzu biliyorum ama neyse” derdi ama dediğim gibi bu benim tabirim çünkü ablam küfretmez hdchbcdcıdbcbdh tatlıkuşum<3
Bir gün bi halam bi hata yaptı babamın gözü açıldı nasıl biri olduğunu anladı artık görüşmemeye başladık ama babaannem bizimle yaşadığı için geliyordu bazen. Bir keresinde ( bu sefer bende şartellerin attığı yer) bize geldiğinde benim yanımda bir sürü hakaret etti anneme babama bana ama anneme sözüm vardı bir şey demeyecektim susacaktım çünkü annem öyle istedi yapacağını yaptı ben de yaptım ve gitti ertesi gün eğer gelirse kavga çıkacağını biliyordum çünkü annem eve almayacağım dedi babam zaten eve alma diyordu ama annem merhametinde alıyordu işte, ah annem senin o güzel kalbini hiç hak etmediler. Neyse ertesi gün geldi anneme saldırdı ama ben vardım dedim ya ben varım ve annem asla yalnız olmayacak en varım çünkü, nerde olursam olayım ben varım ve inşallah hep olacağım, tuttum onu ayırdım annemden dövdüm onu ve ben ilk defa birini dövdüm hiç sevmediğim bir şey yaptım ama pişman değilim. sonra diğerleri geldi benim evimde onu savunmaya kalktı evden kovdum halam yok benim artık defolun dedim çünkü ne ben ne de annem bunları hak etmedi.
bi daha hiçbirinin yüzüne bakmadım.
sülale arkamdan konuştu; halasını dövmüş yazıklar olsun kaç yaşındaki kadını, dediler. sonraaaa; o kız zaten hırçın, dediler. ama kimse anneme yapılanı söylemedi, söylemesinlerde namım yürüsün boşver hdbchsdhbchsdbh hep böyle dedim, ne kadar gamsız, dediler. Aslında üzülmüştüm ama göstermedim işte.
sonra kuzenimin düğünü oldu oraya gittim o halamla bir sorunum olmamasına rağmen ablama hoşgeldin deyip onu yanındakilere tanıttı ama benim yüzüme bile bakmadı ben yanındaki kadına hayırlı olsun dedim.
Tıp kazandım çocukluk hayalim gerçek oldu hepsi kıskandı yine herkes arkamdan konuştu. bu sefer anne tarafıda arkamdan konuştu. Anneannemin yas bayramına gittim dayımın eşi, kızı yüzüme bakmadı.
kavga ettiğim halam yıllar sonra abimle konuşunca o küçük kız bozdu aramızı ben annene bir şey yapmadım çok severim dedi. yine ihale bana kaldı hbhcbsbcdıhsbcı.
sonra baba tarafımdan bir kadın geldi ilk defa tanıştım evimizde ağırladık, kendi evine gitti birkaç ay sonra abime; “büyük kız çok iyi ama küçük biraz ŞEY” demiş. ben oluyorum o küçük o biraz ŞEY olan benim. Halamlarla kankaymış kadın, konuşacak dedikodu kalmayınca bana gelmiş sıra demek ki.
Evet ben biraz ŞEYİMDİR.
ŞEY: Dik başlı, kendini ezdirmez, annesini ailesini korur, fikirlerini savunur, vazgeçmez, boyun eğmez, susmaz, çabalar, durmaz ama durdurur, had bildirir, soğuktur, herkesle mesafesini korur.
evet ben biraz ŞEYİM ve bundan asla utanmıyorum arada canımı çok acıtıyor ama dayanırım dayanıyorum.
Yaptığım hiçbir şeyden pişman değilim.
Ve gerçekten eğer bir çocuğunuz varsa asla onun içindeki ateşi söndürmeyin, onu durdurmaya çalışmayın çünkü hayatta karşısına öyle şeyler çıkıyor ki o ateşe ihtiyacı oluyor.
Burayı çok doğru kullanmıyorum sanırım hatta fazla depresif kullanıyorum kusura bakmayın. Bana böylesi iyi geliyor. buraya kadar geldiyseniz çok teşekkür ederim<3
