SOKAK ÇOCUĞUNDAN BABASINA..
Geceleri parklar, sokaklar soğuk,
Üşüyen ellerim, donuyor baba…
İtin, kurdun sesi geliyor boğuk,
Korkular kalbime iniyor BABAM…
Düşürdü sokağa, hürriyet derdi,
Kötü arkadaşlar, cesaret verdi,
Tutmadı elimden toplumu, ferdi,
Yüreğim hüzünden, kanıyor BABAM…
Edindim sokağı, kendime hâne,
Kaldım köşelerde, yalnız, bîgâne,
Her şeye eyvallah desem bahâne,
İnsanlar, huzurlu sanıyor BABAM..
Taze fidan gibi, bükülür boynum,
Sokakta kaldıkça kararır beynim,
Yıllardır sarmayı bekliyor koynum,
Hasretin bağrımda yanıyor BABAM…
Koydular adımı, tiner koklayan,
Bir parça ekmeğe, bey bıçaklayan,
Bulunmuyor beni, şerden saklayan,
Belâlar başımı tanıyor BABAM…
Her yanım boşluk, tutacak dal yok,
Çabalıyorum da, necata hâl yok,
Bir girdaba düştüm, binecek sal yok,
Ümitlerim toptan sönüyor BABAM…
Birleşsin insanlar, gelsin yardıma,
Derman olsun çaresiz şu derdime,
Şefkat yuvaları, konsun yurduma,
Kalpler merhametle yunuyor BABAM…
Gündüz geçer belki, geceyi sorma,
Çaresiz yavrunu ağlatıp, durma,
Garip oğlunu boşa söyletip yorma,
Feryâdım semâda dönüyor BABAM…
