Aslanların doğasında dişi aslan avı avlarken, sürünün lideri “Aslan Kral” ayağına kadar gelen avın en lezzetli kısımlarını doyana kadar afiyetle yer.
Ama dişi aslan bir gün olsun demez, “ulan hödük az koşaydın bir av yakalayaydın az bırakaydın bize…” Diye.
Kral, dişi aslanın ölümle burun buruna gelene dek- avı kaçırma anına- pençesini yerinden kıpırdatmaz. Kendi midesi tehlikeye düştüğünde kalkma zahmetinde bulunur çok şükür.
Aradan zaman geçer
Dişi aslan cesaret eder ve kralın karşısına geçer:
-Bundan sonra sana av filan yok!
Kral şaşırır?
Nasıl yani?
Bir dişi bana nasıl itiraz eder?
Kralın unuttuğu şey; karşısındaki dişi de olsa onun türünden olduğudur.
Dişi aslan itirazlarının direnişini sürdürmeyi devam ettirir.
Bu itirazlar arttıkça kral gitgide şaşırır. Acıkmaya ve zoruna gittikçe de kükremeye başlar.
Dişiye ve yavrularına doğru zor kullanmaya, tehditkar hamlelerde bulunmaya başlar.
Dişi aslan direnişini sürdürmek istese de yavrularını ve sürünün devamlılığını korumak için boyun eğer ve aslana avını getirmeye devam eder.
Aslında dişi çoktan av olmuştur.
Ve krala kendini bir ömür sunar.
