Hayatımda hiçbir zaman olaylara tek bir taraftan bakmadım. Hep her açıdan görmeye çalıştım. Çünkü haklı olamamaktan hata yapmaktan korktum. bu yüzden de “ben demiştim”lerim meşhurdur benim. Önceden hoşuma gidiyordu yani birkaç yıl öncesine kadar “ben demiştim” demeyi çok seviyordum ama şimdi farkediyorum da ne büyük hata. Artık haklı olmak değil yanılmak istiyorum.
Şöyle düşünün kaç kişi sonu daha ilk paragraftan belli olan bir kitabı okumak ister ya da bir film düşünün kaç kişi ilk defa izleyeceği bir filmin sonunu daha ilk dakikadan bilmek ister ? Ben istemem ama hayatım böyle geçiyor işte, tanıştığım her yeni insanla sonunu daha ilk dakikada bildiğim bir sohbete giriyorum ve aslında hepsi bir umut, belki bu sefer insanlar değişmiştir, belki bu kişi o nadir olan değerli insanlardan biridir, kıymet bilen biridir diye. Ama hepsi koca bir hayal kırıklığı çünkü insanlar artık birer kopyadan ibaret. Duygudan,anlayıştan,değerlerden çok uzaklar.
Asla tutulmayacak sözler ve tabii ki sırf şov için söylenen yalanlar… Bu insanlarla konuştukça anlıyorsun nerede yalan söyledi nerede şov yapıyor ama dedim ya inanmak istiyorsun farklı olduğuna. Sonra biraz zaman geçiyor yavaş yavaş daha da ümit ediyorsun daha da inanıyorsun daha da alışıyorsun ve birden hiç beklemediğin bir anda en başa dönüyorsun ve ne kadar da haklı olduğunu fark ediyorsun:) İşte tam burada kafanın içinde bir cam kırılma sesi geliyor; evet diyorsun evet her şeyi en başında biliyordum, böyle olacaktı biliyordum ama niye bu kadar berbat hissediyorum, her şeyi en başından beri biliyorken şimdi bu yıkıntı neden?
UMUT işte kahrolasıca bir şey, gerçi ben değil miydim her şeye herkese rağmen umut eden, peki bu umut kaç depreme kaç enkaza daha dayanır, daha kaç kere bu umut büyüyecek-ölecek, daha kaç canı var umudumun? Bilmiyorum ama artık az kaldı hissediyorum.
Ne demiş Zarifoğlu, umudumuz acımızdan daha büyük olmalı. Zaten bu söz umudumu ayakta tutuyor, umudumu kaybedersem acıma yenileceğim ama umuduma da fazla yüklenilmiyor mu?
Velhasıl kelam haklı olmak da bir işe yaramıyor bazen yanılmak gerek.
bugün bu yazıyı yazarken bana eşlik eden o harika şarkıyı da sizin için buraya bırakıyorum. Başka yazılarda, daha umutlu daha mutlu yazılarda görüşmek üzere.
